Өлең, жыр, ақындар

Шөңге

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 18342
Туған жердің шаңдатып төсін бүгін,
Айлы түнде шарлаймын Тосын құмын.
Өткелінен аттаймын Қарғалының,
Толқынына жанымның қосып жырын.
Балтыр түріп жүгірген баладай-ақ,
Мен келемін құм кешіп жалаң аяқ.
Табаныма бір шөңге қадалғанда,
Баяғыша жыңғылдар қарады аяп.
Қалып қойған құмның бір кеудесінде,
Өткен күнім оралып келді есіме.
Сағыныппын, дариға, туған жердің
Гүлі тұрсын, тікенек-шөңгесін де.
Көз бұлдырап, елжіреп барады ішім,
О, туған жер, сен күнсің балаң үшін.
Қалтама сол шөңгеңді салып алдым,
Бала күнді еске алып қарау үшін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аэростат туралы жыр

  • 0
  • 0

Түтеген оқ, түсетіндей көк құлап,
Оңнан, солдан ұрып жатыр соққылап,
— Икс жиырма, игрик бес — координат
Нысана — жүз алпыс жеті,

Толық

Қостанай

  • 0
  • 0

Көшелері көп емес,
Көлемі онша кең емес.
Бірақ та сол Қостанай
Еш қалаңнан кем емес.

Толық

Бір жұтым су

  • 0
  • 0

(Еске алу)
Жарақат ауыр, жан тәтті,
«Жалтарам,— деді,— жастық шақ».
Айнала орап жан-жақты,

Толық

Қарап көріңіз