Өлең, жыр, ақындар

Комбайншының баласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2097
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Ерлікке оны оқытқан.
Күректей алақаны да,
Саусақтары арбиған.
Бірақ та бала жанына
Жылуын жылдар мол құйған.
Әкесімен бір болған,
Шиырлап қиын жолды алыс.
Егінді қырда бірге орған,
Тигізіп талай қолғабыс.
Егінін орып даланың,
Басталған солай құт қадам.
Комбайншы боларын
Өзі де ол кез үқпаған.
Әкенің ауыр мінезі,
Саспайтын небір қиыннан.
Секілді өткір күн кезі
Бойына дарып құйылған.
Даланың осы күзінде,
Бидайды кешіп түн қатқан.
Моншақтап жаңбыр жүзінде,
Ұйқысын түнге ұрлатқан.
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Осылай оны оқытқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баяғы сөзің әлі есте

  • 0
  • 0

(Сейтжан Омаровқа)
Сұр шинельді киінген,
Соғыстың сонау жылдары.
Аспан мен жерді үйірген,

Толық

Дауыл мен жауын

  • 0
  • 0

Қара орманды бұлтты күні
Дауыл айтты көшірем деп,
Күркіреп күн шықты үні
Жауын құйып өшірем деп.

Толық

Аманқарағай

  • 0
  • 0

Жан-жағының бәрі бақ,
Бәрін оған сыйлаған.
Әттең, сараң табиғат
Бір өзенін қимаған.

Толық

Қарап көріңіз