Өлең, жыр, ақындар

Комбайншының баласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2078
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Ерлікке оны оқытқан.
Күректей алақаны да,
Саусақтары арбиған.
Бірақ та бала жанына
Жылуын жылдар мол құйған.
Әкесімен бір болған,
Шиырлап қиын жолды алыс.
Егінді қырда бірге орған,
Тигізіп талай қолғабыс.
Егінін орып даланың,
Басталған солай құт қадам.
Комбайншы боларын
Өзі де ол кез үқпаған.
Әкенің ауыр мінезі,
Саспайтын небір қиыннан.
Секілді өткір күн кезі
Бойына дарып құйылған.
Даланың осы күзінде,
Бидайды кешіп түн қатқан.
Моншақтап жаңбыр жүзінде,
Ұйқысын түнге ұрлатқан.
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Осылай оны оқытқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Онкүндік соңында

  • 0
  • 0

Өзбекстан,тұрдың ақын жыры боп,
Жүректердің дүрс-дүрс соққан тілі боп.
Жанды біздің алдымызда түндерде,
Қызыл гүлдер әр төбенің күні боп.

Толық

Окоп

  • 0
  • 0

Қарасуық уілдеп,
Жерді жапқан жұқа қар.
Қыс лебінен дірілдеп,
Бұғып қалған бұталар.

Толық

Дуадақтың көзі

  • 0
  • 0

Жүр еді қырда жайылып,
Қос мерген атты оны.
Қос мылтықтан шыққан қос түтін,
Шұбалып жатты оны.

Толық

Қарап көріңіз