Өлең, жыр, ақындар

Комбайншының баласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2016
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Ерлікке оны оқытқан.
Күректей алақаны да,
Саусақтары арбиған.
Бірақ та бала жанына
Жылуын жылдар мол құйған.
Әкесімен бір болған,
Шиырлап қиын жолды алыс.
Егінді қырда бірге орған,
Тигізіп талай қолғабыс.
Егінін орып даланың,
Басталған солай құт қадам.
Комбайншы боларын
Өзі де ол кез үқпаған.
Әкенің ауыр мінезі,
Саспайтын небір қиыннан.
Секілді өткір күн кезі
Бойына дарып құйылған.
Даланың осы күзінде,
Бидайды кешіп түн қатқан.
Моншақтап жаңбыр жүзінде,
Ұйқысын түнге ұрлатқан.
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Осылай оны оқытқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе – көз

  • 0
  • 0

Үй дегенің — ұлы өмір
Бар қайғысы, шаттығы.
Үй дегенің — ұлы өмір
Бар жастығы, қарттығы.

Толық

Жиырма бес

  • 0
  • 0

Жиырма бес жанып тұрған жалындайсың,
Теңізде алып қашқан ағындайсың.
Жас өмір жарқыраған жақсы күні,
Жалт етіп өтер болсаң табылмайсың

Толық

Тарбағатай түтіні

  • 0
  • 0

Жалаң аяқ жарысқан
Айналаның тал бәрі,
Айдалада арыстан —
Тарбағатай таулары.

Толық

Қарап көріңіз