Өлең, жыр, ақындар

Комбайншының баласы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2082
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Ерлікке оны оқытқан.
Күректей алақаны да,
Саусақтары арбиған.
Бірақ та бала жанына
Жылуын жылдар мол құйған.
Әкесімен бір болған,
Шиырлап қиын жолды алыс.
Егінді қырда бірге орған,
Тигізіп талай қолғабыс.
Егінін орып даланың,
Басталған солай құт қадам.
Комбайншы боларын
Өзі де ол кез үқпаған.
Әкенің ауыр мінезі,
Саспайтын небір қиыннан.
Секілді өткір күн кезі
Бойына дарып құйылған.
Даланың осы күзінде,
Бидайды кешіп түн қатқан.
Моншақтап жаңбыр жүзінде,
Ұйқысын түнге ұрлатқан.
Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Осылай оны оқытқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бидай моншақтары

  • 0
  • 0

Машинаның оттары шалқып ұдай,
Арай шашқан прожектор жарқылындай,
Тулайды егін Қостанай даласында
Жарына ұрған Тобылдың толқынындай.

Толық

Ақын-партизан

  • 0
  • 0

(Жұмағали Саин туралы)
Түксие ұстап оқ тиген қабырғасын,
Төкті ол көздерінен ауыр жасын.
Қалдырды жорықтарда жастық шағын,

Толық

Алғашқы адым

  • 0
  • 0

Қалды өзенде — жар астында,
Найзағай қанат алабұға.
Отырды ол мектеп партасында,
Өмірдің тұңғыш сабағында.

Толық

Қарап көріңіз