Өлең, жыр, ақындар

Терезе – көз

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 5127
Үй дегенің — ұлы өмір
Бар қайғысы, шаттығы.
Үй дегенің — ұлы өмір
Бар жастығы, қарттығы.
Үй дегенің — өр өзен
Бір сұсты, бір жайлы өңі.
Кіп-кішкентай терезең —
Дүнкенің көз әйнегі.
Сол терезең таң көріп,
Әлемге көз жіберер.
Сол аркылы тау келіп,
Ай мүйізі тірелер.
Терезеңе шаң тұнса,
Жуар тамшы түн қатып.
Желпір терін артынша
Жапырақтар құрғатып.
Қарасаң түн кезінде
Терезе ақ тал түстей.
Терезеге — көзіңе
Тұрса жақсы шаң түспей.
* * *
Көктемде түстім тамшы боп,
Гүлдерің сенің өссін деп.
Сайрадым жазда әнші боп,
Көңіліңнен бұлттар көшсін деп.
Сағынып шулы көктемін,
Іздеді құстар жылы күн.
Қыста да сенен кетпедім,
Жанымның беріп жылуын
Санама мені жатқа бір
Қысылсаң маған хабар бер.
Болайын саған ақ жаңбыр,
Болайын саған самал жел.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лермонтов

  • 0
  • 0

Күндей боп қара нөсер төккен күзде,
Саңқылдап ақын үні жеткен бізге.
Жарқылдап толқынмен бір көтерілген,
Жалтылдап жалғыз желкен көк теңізде.

Толық

Сөйлеп еді жүрегім

  • 0
  • 0

Бұлбұл қанат
Көк тоғайда,
Тұрдық қарап
Көктегі айға.

Толық

Жол үстінде

  • 0
  • 0

Ертайға
Жапырақтың көктемгі бала кезі,
Айдын көлдер секілді дала көзі.
Келе жатыр бізді алып Қостанайға

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар