Кісілік
- 0
- 0
Өз-өзіңнен сыздана
тырсиғанмен ісініп,
өрте жерді, тұз жала –
қонбайды одан кісілік.
Тасқын сулар таудан өтіп, тас жарар,
ну жайқалар тереңдіктен татса нәр.
Қардай аққу, құстар ұшса қаңқылдап,
құзғын қалар үні бітіп, қарқылдап.
Бір құдірет бар дейді асқан дана,
қайда онысы Жерде ме, аспанда ма?
Құрығы ұзын деседі сол біреудің
дөп тиетін бұққанға, қашқанға да.
назек
ОСЫНДАЙДА КЕЛМЕЙДІ ҒОЙ ШАБЫТЫМ,
КЕЛСЕ ДАҒЫ ШЫРМАЛАДЫ ҒОЙ ОЙЫМ!