Өлең, жыр, ақындар

Көңілің ауасындай тымық қырдың, бәрін де ұғып тұрдым

  • 22.07.2016
  • 0
  • 0
  • 5536
Көңілің ауасындай тымық қырдың,
бәрін де ұғып тұрдым.
Жанарымнан от-ұшқын шашылғанмен,
жанымда тұнып тұр мұң -
сен мені ұмыт, құрбым.
Елтіме бар жаныңмен құлап маған,
сеземін - ұнап барам.
Тәкаппарлау өр болып көрінгенмен,
мен сәтте жылап қалам -
көңілім жыраққа алаң.
Албырт сезім көзіңнен ұшырды үміт,
айта алмай мысың құрып...
жайраң қағып, жарқылдап күлгеніммен,
қайғы тұр ішімді үгіп -
айтқызбай түсін, жігіт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сужүрек

  • 0
  • 0

Нағашымның баласы –
Айдар келді қаладан.
Үлкенсуін қарашы –
отыр үйде манадан!

Толық

Шаттану

  • 0
  • 1

Сай-саладан шаттық пен күлкі ағылып,
сыңғыр қағып бұлақтар, қырқа жібіп,
"Қыстың сызы қалмаған жазғытұрым"
келді міне бізге де гүл тағынып.

Толық

Өсиет

  • 0
  • 0

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.

Толық

Қарап көріңіз