Өлең, жыр, ақындар

Көңілің ауасындай тымық қырдың, бәрін де ұғып тұрдым

  • 22.07.2016
  • 0
  • 0
  • 5447
Көңілің ауасындай тымық қырдың,
бәрін де ұғып тұрдым.
Жанарымнан от-ұшқын шашылғанмен,
жанымда тұнып тұр мұң -
сен мені ұмыт, құрбым.
Елтіме бар жаныңмен құлап маған,
сеземін - ұнап барам.
Тәкаппарлау өр болып көрінгенмен,
мен сәтте жылап қалам -
көңілім жыраққа алаң.
Албырт сезім көзіңнен ұшырды үміт,
айта алмай мысың құрып...
жайраң қағып, жарқылдап күлгеніммен,
қайғы тұр ішімді үгіп -
айтқызбай түсін, жігіт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қари қыз хикаясы

  • 0
  • 0

Жасаған алла, тәңірім,
жетер ме саған зар үнім?!
Жалғанның жағып жарығын
жалғадың тірлік тамырын,

Толық

Өз қолыммен

  • 0
  • 0

Ойлап көрші сен мені, еркетайым,
жібек шашың сипаған қолымменен
мектеп салып жатырмын,
қызық-ау өмір деген.

Толық

Жеті қарақшы мен Үркер туралы аңыз

  • 0
  • 0

Көкте жатыр шашылып
қанша жұлдыз, қарашы!
Шолпан жұлдыз — анасы,
басқалары — баласы.

Толық

Қарап көріңіз