Өлең, жыр, ақындар

Жөргек

  • 18.12.2016
  • 0
  • 0
  • 21257
Шырылдап безек қаққан балапандай,
Нәр сұрап тіршіліктен бала таңдай.
Жатқанда жайылып ең астыма кеп,
Жөргегім - кең мекенім алақандай.
Толғантқан күні-түні бала қамы,
Ананың секілденіп алақаны.
Жатып ең жамбасында жұп - жұмсақ боп,
Өмірден алғанда алғаш алақаны.
Өзіңнен басталыпты береке күн.
Басы сен бақыт пенен берекенің.
Мол кебін емес өзің ұқтырасың,
Мынау жарық жалғанның кең екенін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Исса

  • 0
  • 4

Байғұс құс жауы тор құрған
Қамығады, қараса
Көбелекке шарқ, ұрған.
Күн ертең терек кесілмек,

Толық

Теңіз жағасындағы ой

  • 0
  • 6

Мекен етіп көкшіл теңіз, көкшіл аспан ортасын,
Тұрмын басып құзар таудың қына басқан жартасын.
Төменде мың иретіліп бұрқыраса көк толқын,
Төбемде шың шуақтайды күнге тосып арқасын.

Толық

«Аға!» - дедің, бұрылдым

  • 0
  • 7

«Аға!» - дедің, бұрылдым
Ұп-ұзын екен бұрымың.
«Аға!» - дедің, қарадым:
Жарқылдап тұр жанарың.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер