Өлең, жыр, ақындар

Жөргек

  • 18.12.2016
  • 0
  • 0
  • 22388
Шырылдап безек қаққан балапандай,
Нәр сұрап тіршіліктен бала таңдай.
Жатқанда жайылып ең астыма кеп,
Жөргегім - кең мекенім алақандай.
Толғантқан күні-түні бала қамы,
Ананың секілденіп алақаны.
Жатып ең жамбасында жұп - жұмсақ боп,
Өмірден алғанда алғаш алақаны.
Өзіңнен басталыпты береке күн.
Басы сен бақыт пенен берекенің.
Мол кебін емес өзің ұқтырасың,
Мынау жарық жалғанның кең екенін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауа

  • 1
  • 11

Сәби жұтса - жайраңдайды, күледі,
Ару жұтса - албырайды гүл өңі.
Кәрі жұтса - қарт денесі жайылып,
Жай табады ентіктірген жүрегі.

Толық

Бұл заман бұл шаңыраққа неге өш болды

  • 0
  • 0

Бұл заман бұл шаңыраққа неге өш болды,
Ындыны толмайтын бір өңеш болды.
Отыз жыл ойрандалып келген ордам
Оңалып кете алмайтын емес болды,

Толық

Тілек

  • 0
  • 0

Атасақ өлімнің тек атын,
Біреулер алартар көздерін -
Адамның ақырғы сағатын
Жазатын мен үшін кез бе еді?

Толық

Қарап көріңіз