Кеше-бүгін (Монолог)

Есті жинап қарасаң жан жағыңды,
Тістелеуің бек мүмкін бармағыңды.
Түсіну оңай екен ойсыз болсаң,
Арманыңды жоғалтып алғаныңды.

Кешегі күн кім едім, бүгін кіммін?
Белбеу жібі босаған үмітімнің.
Кеше қалай құламай,тірі тұрдым,
Бүгін неге қу желге үгітілдім?!

Кешегі дос кім еді, бүгін жаумыз,
Бір шешімін таба алмай бұзылармыз.
Дос адамдар жау болмас, ал ендеше,
Менің жалғыз жауым да, досым жалғыз.

Кеше қандай биікті алам деп ем,
Бүгін қолым аспапты жалаң жерден.
Мақсатына қол жетпес қолын созған,
Неткен сорлы дерсің-ау адам деген.

Жо-жоқ!
Арман бар менде берік, бекем,
Бірақ кейде қарғаға еріп кетем.
Алаң болып анаған- мынаған да,
Арман түгіл адамнан жеріп кетем.

Бәріңде де бар, білем, қанша мұңың,
Сол бәлекет бермейді,мұрша, тыным.
Арманыңды, мақсатың ...
Барын, бәрін,
Көңілдегі құртша мұң құртатұғын.

Есті жинап қарасаң жан жағыңды,
Тістелеуің бек мүмкін бармағыңды.
Түсіну оңай екен ойсыз болсаң,
Арманыңды жоғалтып алғаныңды.

РИНАТ ӘБДІҚАЛЫҚ

---