Бай, бәйбіше

(Қосшы тойына)

Ауыл анау. Байдың үйі жапырақ.
Байың анау қайта - қайта қақырып,
Қамығады, байбаламды сап отыр.
Бәйбіше анау - баптап саумал сапырып.
Бай:
− Ой, бәйбішем! Мұндай күн бар екен.
Құй, бәйбішем, саумалың тым бал екен.
Бәйбіше:
− Саумалым бал, саған ғана сақтап ем,
Білейін деп жаста көңілі бар ма екен.
Бай:
− Жасы құрсын, жасты алатын мал екен.
Тоқал құрсын, законы тым тар екен.
Бәйбіше:
− Еһе, еһе, енді осылай көштің бе,
Тоқтаса екен, тоқал тобаң шал екем.
Бай:
− Осы күнде ұстап жатыр ұрыны.
Жесір сөзі, жердің дауы құрыды.
Бәйбіше:
− Шапқыласып шабындықты бөледі деп,
Қоңқиып жүр қосшылардың мұрыны.
Бай:
− Қосайға айтшы, қоңыр атты ерттесін.
Түйе қайда? Біреуге қой кетпесін.
Бәйбіше:
− Бүгін тойы, жалшылардың бірі жоқ,
Малшылардың ертіп кетті төрт - бесін.
Бай:
− Мына сығыр, не дейді ойбай,
Қосай да Кеткені ме сұр шолақпен сол тойға?
Бәйбіше:
− Кетпе дедім, кекеді де жөнелді,
Жетіліп тұр, айтқаныңмен босай ма?
Бай:
− Қатынына айт, қойға барсын, жүгірсін,
Қой жоғалды, қайда кетті, кім білсін.
Тоба... тоба, тойдың түбі бір сұмдық,
Тағы үйретеді қосшыларға бір қулық.
Бәйбіше:
− Жерді - суды тойда түгел айтады дейді,
Комиссия келер әлі - ақ у - шу қып.
Бай:
− Сығыр Құдай!
Сиыр қуды оқыра.
Жылқы кетті бөгелектеп шоқыра.
Бәйбіше:
− Құл құтырды, күң жетілді, малға бар,
Айрылармыз осы ойбаймен отыра.
Бай:
− Ойбай, белім, буын неге бұлтылдайды?
Бәйбіше:
− Қойшылар жоқ, қой күзетсем, ұйқыны айт.
Бай:
− Қой күзетер бір жас адам керек - ау!..
Бәйбіше:
− Қой оныңды, бәйбіше әлі құйтыңдап.
Бай:
− О, Құдай - ау, біз не қылдық, жасаған!
Жалшы кетіп, үңірейді босағам.
«Атқамінер», «ақсақал» деп айтады дейді,
Қалса игі еді, қатын, сірә, бас аман.

---