Өлең, жыр, ақындар

Зәуреге барғанда

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1389
Қашан да ой арқалаған зіл-батпан,
Жолаушымын, арманына тіл қатқан.
Көңілінде алаңы көп бір жанмын,
Көкірегінде тынши алмай күй жатқан.
Шатқал анау, төсінде өзен тулатқан,
Тек өзінше әндетеді тулап маң.
Дүбірлетіп тұлпарының тұяғын,
Бала шауып келе жатыр үй жақтан.
Қандай құдірет, бар маңайды жырлатқан,
Тынышымның сыр қақпасын кім қаққан.
Елеңдеймін әлде кімнің әніне,
Болармын ба сабырымды ұрлатқан.
Зәуре өзені сырнай тартып, ән қосам,
Мәз болады —
Көбелек қуып Жанботам.
Мұншалықты сұлулықты көрмес те ем,
Егерде мен
Дала қызы болмасам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл барсаң

  • 0
  • 0

Ауыл барсаң,
Тауларын аралай бар,
Қаптап өскен қарсы алар қарағайлар.
Күнше күліп бөбектер шықса алдыңнан,

Толық

Қарауытты

  • 0
  • 0

Көбіне тудырса да жатқа күдік,
Әлдеқайда алысқа аттап үміт.
Жүретін сол құлыны соқа сүйреп,
Қарғадай боп қалқиып атқа мініп.

Толық

Теңіз сыйы

  • 0
  • 0

Күрсінбейді, Балтық бүгін күледі,
Жырға толып шалқар теңіз жүрегі...
Жағажайда демалушы жұртшылық
Ертелі-кеш серуендеп жүреді.

Толық

Қарап көріңіз