Өлең, жыр, ақындар

Зәуреге барғанда

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1444
Қашан да ой арқалаған зіл-батпан,
Жолаушымын, арманына тіл қатқан.
Көңілінде алаңы көп бір жанмын,
Көкірегінде тынши алмай күй жатқан.
Шатқал анау, төсінде өзен тулатқан,
Тек өзінше әндетеді тулап маң.
Дүбірлетіп тұлпарының тұяғын,
Бала шауып келе жатыр үй жақтан.
Қандай құдірет, бар маңайды жырлатқан,
Тынышымның сыр қақпасын кім қаққан.
Елеңдеймін әлде кімнің әніне,
Болармын ба сабырымды ұрлатқан.
Зәуре өзені сырнай тартып, ән қосам,
Мәз болады —
Көбелек қуып Жанботам.
Мұншалықты сұлулықты көрмес те ем,
Егерде мен
Дала қызы болмасам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақан гүлі

  • 0
  • 0

Құлагердің қанындай тамып кеткен,
Мынау гүлдің ажары қанық неткен.
Қимастықпен қараймын сұлулыққа,
Қайтер еді өзіммен алып кетсем.

Толық

Шебер қыздар

  • 0
  • 0

Көз ілеспейді саусағына шебердің,
Алуан түрін көрсетеді ол өнердің...
Жұмысшының жанарындай арайлы,
Жалынға орап өтіп жатыр нелер күн.

Толық

Ақ қайыңдар

  • 0
  • 0

Ақ қайыңдар алқаптарды алқымдап,
Кешкі арай жатыр шынды алтындап.
Самал желмен желпінеді тау тұтас,
Бой жазып бір таза ауада салқындап.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер