Өлең, жыр, ақындар

Зәуреге барғанда

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1459
Қашан да ой арқалаған зіл-батпан,
Жолаушымын, арманына тіл қатқан.
Көңілінде алаңы көп бір жанмын,
Көкірегінде тынши алмай күй жатқан.
Шатқал анау, төсінде өзен тулатқан,
Тек өзінше әндетеді тулап маң.
Дүбірлетіп тұлпарының тұяғын,
Бала шауып келе жатыр үй жақтан.
Қандай құдірет, бар маңайды жырлатқан,
Тынышымның сыр қақпасын кім қаққан.
Елеңдеймін әлде кімнің әніне,
Болармын ба сабырымды ұрлатқан.
Зәуре өзені сырнай тартып, ән қосам,
Мәз болады —
Көбелек қуып Жанботам.
Мұншалықты сұлулықты көрмес те ем,
Егерде мен
Дала қызы болмасам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтшы неден

  • 0
  • 0

Айтшы неден көңіліңді қалдырдым,
Айтшы неден үмітіңді талдырдым.
Айтшы неге тұтандырып бір отты,
Неге осынша жандырдың.

Толық

Бір ауыл бар

  • 0
  • 0

Бір ауыл бар Қаратау бөктерінде,
Бұлбұлы құштар еткен төккен үнге.
Қол бұлғайды ақша бұлт
Алыстан-ақ,

Толық

Болғар қызы

  • 0
  • 0

Аспан — теңіз,
Бұлт — толқыңдар аунайды.
Жамырасып,
Қақтығысып, қаулайды.

Толық

Қарап көріңіз