Өлең, жыр, ақындар

Алатау – достық күмбезі

  • 03.09.2018
  • 0
  • 0
  • 7473
Тау жайлы ақын қалай толғансын жай,
Ойларым тасқындайды жолға сыймай.
Алыстан Алатауым жалт қаратар
Мызғымас достығымның ордасындай!
Шоқысы жете жаздап күн көзіне,
Үйіріп жердің шарын күнде өзіне.
Тыныштық туын биік тұрған ұстап
Қызыққан жұрт осынау күмбезіне.
Бар шығар талай күмбез жер бетінде,
Дәл мұндай айшықтар жоқ келбетінде.
Күмбірлеп «Аврора» үніменен
Ерлікке ол өзін үлкен белгі етуде.
Бұл күмбез жайында бар ел біледі,
Соғып тұр сол күмбезде жер жүрегі.
Бойында оның асқақ жарқырайды
Достықтың таңғажайып белгілері.
Достыққа апаратын жол басындай
Әлемде биік күмбез бар ма осындай?!
Алатау арқа сүйер әкем бейне,
Ол әрі тағдыры бір жолдасымдай.
Сәулесін төгілдіріп жаға, жалға,
Тамылжып көкжиектен таң атарда.
Тиердей төбем көкке биіктеймін,
Қарасам асқақтаған Алатауға.
Қашан да арқау болған асыл жырға,
Сап қырлы ғасыр сыры жатыр мұнда.
Достықтың қолмен қойған нүктесіндей,
Сүйемін,
Тауым,
Түйір тасыңды да!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аққу аралы

  • 0
  • 0

Өтсе де өткелектен,
Өткелдерден,
Шіркін-ай, бұл бабамыз неткен мерген.
Көзінен құралайды көздеп атқан,

Толық

Шыңдағы шопан

  • 0
  • 0

Жатқанда құс қиқулап енді қонып,
Көктемге бір ерекше белгі болып,
Сәйгүліктер сабылған даласында
Мәз боп қайттым баладай,

Толық

Армысың, ақындардың бас қаласы!

  • 0
  • 0

Ешкімнің жоқ өзіңмен бәс-таласы,
Арнасы,
Аңыздардың бастамасы,
Тұратын күмбездері көкті тіреп,

Толық

Қарап көріңіз