Өлең, жыр, ақындар

Алатау – достық күмбезі

  • 03.09.2018
  • 0
  • 0
  • 7190
Тау жайлы ақын қалай толғансын жай,
Ойларым тасқындайды жолға сыймай.
Алыстан Алатауым жалт қаратар
Мызғымас достығымның ордасындай!
Шоқысы жете жаздап күн көзіне,
Үйіріп жердің шарын күнде өзіне.
Тыныштық туын биік тұрған ұстап
Қызыққан жұрт осынау күмбезіне.
Бар шығар талай күмбез жер бетінде,
Дәл мұндай айшықтар жоқ келбетінде.
Күмбірлеп «Аврора» үніменен
Ерлікке ол өзін үлкен белгі етуде.
Бұл күмбез жайында бар ел біледі,
Соғып тұр сол күмбезде жер жүрегі.
Бойында оның асқақ жарқырайды
Достықтың таңғажайып белгілері.
Достыққа апаратын жол басындай
Әлемде биік күмбез бар ма осындай?!
Алатау арқа сүйер әкем бейне,
Ол әрі тағдыры бір жолдасымдай.
Сәулесін төгілдіріп жаға, жалға,
Тамылжып көкжиектен таң атарда.
Тиердей төбем көкке биіктеймін,
Қарасам асқақтаған Алатауға.
Қашан да арқау болған асыл жырға,
Сап қырлы ғасыр сыры жатыр мұнда.
Достықтың қолмен қойған нүктесіндей,
Сүйемін,
Тауым,
Түйір тасыңды да!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қашқын

  • 0
  • 0

Қайрымсыз уақыт еді ол қауіп төккен,
Жаңбырдай ажал бұлты жауып көктен,
Күн туып ел басына аштық,
Жоқтық,

Толық

Жар назы

  • 0
  • 0

Дала жасыл, жаз-арман,
Ұйқыдан ерте оянып.
Шындар бұлттан тазарған,
Арайға түсі боялып.

Толық

Көңіліме күй орап

  • 0
  • 0

Көздеп мені атса – дағы қиянат,
Күндеп барып батса да күн қиялап.
Жүреді арман көңіліме ұялап,
Жабырқасам жадыратып күй орап.

Толық

Қарап көріңіз