Өлең, жыр, ақындар

Дала — мерген

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1541
Жанымды жаз ұқпасаң, күз ұғарсың,
Жиренерсің немесе қызығарсың.
Кетейінші, кең дала, кезіп сені,
Жолдарымның соқпақты ізі қалсын.
Шұбырған уақыт — өмір керуені,
Бірде зулап, ал бірде керігеді.
Адамдар да сол көштен аумай қалған,
Аласа боп, биік боп көрінеді.
Адамдар бар өмірге қарайтын шын,
Жылжытыпты тек солар өмір көшін.
Ал олар биіктіктен құламаған.
Қаншама мұжығанмен жел іргесін.
О баста-ақ адамдарға сана берген,
Өмірге қызық, қайғы ала келген.
Ғасыр көші үстінен таптап кетіп,
Жатыпты батып мұңға дала белден.
Жоқтықты көздеп атқан дала-мерген,
Ұлылық шықпас өніп қара жерден.
Атын жылдар ілгері алып қалып,
Ал, адам жер томпайтып қала берген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тірілер келеді

  • 0
  • 0

Боташым келеді сағынып,
Достарым келеді сабылып,
Келеді күніне қаншасы
Көп сырын көзінен жан ұғып.

Толық

Еркелік

  • 0
  • 0

Жапа шеккен жалғыздыққа осынау,
Сен де араша бола алмадың досым–ау.
Жеңе білген қиындықтың қандайын,
Адамдардың жаны тіптен асыл–ау.

Толық

Шалғай ауыл

  • 0
  • 0

Күн кештім қандай қымбат,
Қандай ауыр,
Куәсің сен бәріне,
Шалғай ауыл!

Толық

Қарап көріңіз