Өлең, жыр, ақындар

Дала — мерген

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1640
Жанымды жаз ұқпасаң, күз ұғарсың,
Жиренерсің немесе қызығарсың.
Кетейінші, кең дала, кезіп сені,
Жолдарымның соқпақты ізі қалсын.
Шұбырған уақыт — өмір керуені,
Бірде зулап, ал бірде керігеді.
Адамдар да сол көштен аумай қалған,
Аласа боп, биік боп көрінеді.
Адамдар бар өмірге қарайтын шын,
Жылжытыпты тек солар өмір көшін.
Ал олар биіктіктен құламаған.
Қаншама мұжығанмен жел іргесін.
О баста-ақ адамдарға сана берген,
Өмірге қызық, қайғы ала келген.
Ғасыр көші үстінен таптап кетіп,
Жатыпты батып мұңға дала белден.
Жоқтықты көздеп атқан дала-мерген,
Ұлылық шықпас өніп қара жерден.
Атын жылдар ілгері алып қалып,
Ал, адам жер томпайтып қала берген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң самалы

  • 0
  • 0

Теңіз ерте ұйқысынан оянды,
Толқын жүзі таң нұрына боялды.
Таң самалы тереземнен енгенде,
Көңіл қалай хош иісіне тоя алды.

Толық

Шертіл бүгін

  • 0
  • 0

Жоқ менің тірі жанға қастандығым,
Бақытым тайған емес бастан бүгін.
Жыр болып, жүрегіңе қайта оралар,
Алдыма адалдықпен тосқан гүлің.

Толық

Бота қалған

  • 0
  • 0

Аңыз көп қалып қойған аталардан,
Атына қамшы ұрғызған қатал арман...
Жеті қабат жердің де жаны жара,
Әжімі мол, көп көрген жапалардан.

Толық

Қарап көріңіз