«Оян»

Дулаттай «Оян» дейін шабыт алып,
Оятуға халықты бағыт алып.
Жалқаулыққа құмар болған кейбіреулер,
Оятпасам барады тағы талып.

Ей адамдар,тастаңдар жалқаулықты,
Ұмытыңдар араздықты,аңқаулықты.
Біле білсең араздасқан жүз адамнан,
Аз болсада,бірлігі бар алтау мықты.

Қызғаншақтық-осының бар не керегі?
Осы әдет қазағымның не теңі еді?
Қызғанады,көре алмай бірін-бірі,
Мұны көрсе,түгі жоқтар,не дер еді?

"Таланты бар,танысы жоқ"-заман сондай,
Көмектесіп созбайды ешкім саған қолды-ай.
Көкесі бар көтерілер көкке қарай,
Көкесі жоқ обал болды-ау,саған сорлы-ай.

Доғарайық шын айтқанға сын айтуды,
Ақиқатты өтірікпен құрайтынды.
Бұрындары шындықты айтқан шешендерді,
Ел жақтайтын,маған сондай ұнайтынды.

Қарамаймыз кітапқа да басты бұрып,
Аяқтарға жатыр жерде бастырылып.
Күні түні телміріп ғаламторға,
Отырамыз түбінде,басты ұрып.

Оянайық,арылайық осылардан,
Мүмкін бізді,бақыт тұрар тосып алдан?
Бабалардың ұлы сөзін «Оян» деген,
Дұрыс болар,санамызға қосып алған

---