Сырлас жүрек

Ояншы жүрек!
Қайта соқшы лүпілім,
Саған да керек,
Бұлқынып қайта күлуің!
Ояншы, жаным!
Назар салшы көңілге,
Көңілімде сыр шертеді , бір-мұңым.
Ояншы, жүрек!
Құлақ салшы сөзіме,
Байқадың ба? Сағынышты көзімде,
Сағыныштың ақ толқыны тасқындап,
Тұншықтырып тастады ғой, сездің бе?
Жалғызбын деп—жанталастың ,білемін,
Таба алдың ба? жалғыздықтың бір емін.
Тағдыр бұлты шалған кезде көңілді,
Өзің ғана қарсы тұрдың , білемін.
Соқшы жүрек?
Дүрсіліңді білдірші!
Кеудемдегі қоңыр үнді сездірші.
Өзің ғана көңілімнің сырласы,
Бар мұңымды сенде шертем бірінші.
Үндемейсің , сездірмейсің барыңды,
Өзің едің түсінетін жанымды.
Мұңға батса, көңілімнің күмбезі,
Лүпіліңмен сүртер едің жасымды.
Ояншы , жүрек!
Ойымның алтын айнасы,
Сен ғанасың жанымның жыр қоймасы.
Сол қоймада жыр мен сырды сақтаған,
Жүрек шіркін! Жан мен тәннің патшасы.
Сеземісің, жан жүрегім үнімді,
Мен сеземін сендегі жай –күйімді.
Қайта соқсаң, бір жүрегім дүрсілдеп,
Табар едім, өн бойымнан төзімді.
Кейде сені ,кінәләймін бекерге,
Сөз таба алмай әлсіздікті сөгерге,
Кейде сені, қас болатқа теңеймін,
Қиындықты төзімменен жеңерде.
Сен – нәзіксің, үнсіз соққан жүрегім!
Үнсіз ғана дүрсілдейсің білемін.
Мақтасам да , даттасам да өзіңді,
Жалғыз ғана сырласымсың , сеземін.
Сеземін мен ,бұл жүректің дүрсілін,
Үнсіз жатқан кеудемдегі лүпілім.
Қаншалықты - соғып тұрсаң жүрегім,
Соншалықты - менің тірі жүргенім.
Сырларымды әлі өзіңмен бөлісем,
Мұң мен сырды тыңдауға сен келіссең,
Қос жүректің сағынышты сырларын,
Бір жүректе сақтауға мен келісем.
Үнсіз ғана келісесің білемін,
Үнсіздікпен мені әйтеуір жеңесің.
Төзім менен сабырлықтан жаралған,
Не десең де, дегеніңе көнемін.

---