Өлең, жыр, ақындар

Сен өлген күн

  • 15.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1948
Сен өлген күн,
Көзіңде Ай-нұр сөнген күн,
Өзіме қайғы төнген күн,
Сезімді мәңгі көмген күн.
Есімде
Күлкің, ақ жүзің
Іздеген бейнең бақ ізін
Наурыздың нәркес кешінде
Адыра қалды-ау арманың
Несіне?
Қайырым қатпай тағдырым,
Жазылмай жанда сан жырым
Иесіне.
Жете алмай жолда жыртылды,
Сағыныш сартап құртылды.
Сен өлген күн
Қиылып түсті қанатың,
Күтті ме жұмақ жәннаты
Бұлқынып жаның іргемде,
Жұлқынып тәнің бір демде.
Ұйқыда кейпің сәнді ме?
Көзінді жұмдың мәңгіге.
Өзіме қайғы төнген күн –
Сен өлген күн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Я, раббым!

  • 0
  • 0

Я, раббым!
Кешір мені.
Адам деп есіркесең,
Ақын қып жаратқансың несін мені?

Толық

Күшім де жетпеді

  • 0
  • 0

Күшім де жетпеді,
Ішімде айтылмай сыр қалды.
Тағдырым бақытты етпеді,
Шашымды, ерінімді, сырғамды.

Толық

Жанымның азабы азайып

  • 0
  • 0

Жанымның азабы азайып,
Тәнімнің сырқаты басынды.
Тірліктен табылмай ғажайып
Ой емес, дерт жеді басымды.

Толық

Қарап көріңіз