Өлең, жыр, ақындар

Сен өлген күн

  • 15.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1910
Сен өлген күн,
Көзіңде Ай-нұр сөнген күн,
Өзіме қайғы төнген күн,
Сезімді мәңгі көмген күн.
Есімде
Күлкің, ақ жүзің
Іздеген бейнең бақ ізін
Наурыздың нәркес кешінде
Адыра қалды-ау арманың
Несіне?
Қайырым қатпай тағдырым,
Жазылмай жанда сан жырым
Иесіне.
Жете алмай жолда жыртылды,
Сағыныш сартап құртылды.
Сен өлген күн
Қиылып түсті қанатың,
Күтті ме жұмақ жәннаты
Бұлқынып жаның іргемде,
Жұлқынып тәнің бір демде.
Ұйқыда кейпің сәнді ме?
Көзінді жұмдың мәңгіге.
Өзіме қайғы төнген күн –
Сен өлген күн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара жер мен ақ үміт

  • 0
  • 0

Қызық қуып күлгенім жоқ желпініп,
Бұзық болып жүргенім жоқ жең түріп.
Гүлнар киген қара көйлек үстімде
Қара шашым қара желге серпіліп.

Толық

Рахымды жаныңды сағындым

  • 0
  • 0

Рахымды жаныңды сағындым,
Тәңірім сабырды өлшеген.
Үмітім бәрібір жағылды,
Сан рет сарылып сөнсе де.

Толық

Өмір маған, жан әке, керек емес

  • 0
  • 0

Жабырқаймын, мұң ғашық кезім бе еді?
Сенің бейнең елітіп елестердей.
Балаңдықпен бақ қуып, сезімге ердім,
Қайғы барын өмірде мен ескермей.

Толық

Қарап көріңіз