Өлең, жыр, ақындар

Өрік ағашы

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4084
Қыс құтылып мойнындағы міндеттен,
Қашқан қарды күн сәулесі індеткен.
Жылдағыдан ерте босап арқамыз,
Жылдағыдан ерте келді бұл көктем.
Бүршік атып өлеңнің де ұйқасы,
Шымырлады қара жердің құйқасы.
Сол құйқаның астыменен қозғалып,
Сыртқа шықты арасан су,
Шипа су.
Суыртпағы қалмағандай салқынның.
Өрісі де кеңи түсті халқымның.
Енді бұлтқа кірмейтіндей көрінді
Күміс көкте күлімдеген алтын күн.
Осы күннің,
Осы судың әсері:
Адам түгіл,
Кететіндей тас еріп!
Шиеден де,
Алмадан да ертелеу
Гүлді көйлек киіп алды жас өрік.
Қызық болды бірақ мұның ар жағы.
Адамның да,
Ағаштың да бар жаны.
Сынып түсті гүл боп бөрткен бұтақтар
Жас өрікті үсік ұрып,
Қар жауып.
Көктегенде сезім деген желігім,
Кейбіреулер алдады ғой мені мың.
Талай үсік шалғанменен өрікті,
Жоғалтпайды ол күнге деген сенімін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Белгілі жәйт

  • 0
  • 0

Белгілі жәйт:
Таныстықтың жемісі —
Шақырған соң,
Қалған едім келісіп,

Толық

Келген кезде қара бұлттың шабыты

  • 0
  • 0

Келген кезде қара бұлттың шабыты,
Нұр жуады көк аспанның мауытын.
Құмның алып тасбақасын көргенде
Елестетем батырлардың сауытын.

Толық

Бақа

  • 0
  • 0

Көкте де өмір сүреді,
Жерде де өмір сүреді.
Су астында тұншықпай,
Құрлықта еркін жүреді.

Толық

Қарап көріңіз