Өлең, жыр, ақындар

Өрік ағашы

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4266
Қыс құтылып мойнындағы міндеттен,
Қашқан қарды күн сәулесі індеткен.
Жылдағыдан ерте босап арқамыз,
Жылдағыдан ерте келді бұл көктем.
Бүршік атып өлеңнің де ұйқасы,
Шымырлады қара жердің құйқасы.
Сол құйқаның астыменен қозғалып,
Сыртқа шықты арасан су,
Шипа су.
Суыртпағы қалмағандай салқынның.
Өрісі де кеңи түсті халқымның.
Енді бұлтқа кірмейтіндей көрінді
Күміс көкте күлімдеген алтын күн.
Осы күннің,
Осы судың әсері:
Адам түгіл,
Кететіндей тас еріп!
Шиеден де,
Алмадан да ертелеу
Гүлді көйлек киіп алды жас өрік.
Қызық болды бірақ мұның ар жағы.
Адамның да,
Ағаштың да бар жаны.
Сынып түсті гүл боп бөрткен бұтақтар
Жас өрікті үсік ұрып,
Қар жауып.
Көктегенде сезім деген желігім,
Кейбіреулер алдады ғой мені мың.
Талай үсік шалғанменен өрікті,
Жоғалтпайды ол күнге деген сенімін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Екі нұр

  • 0
  • 0

Адам егер болмаса ездің бірі,
Сұлулыққа түседі көздің қыры.
Дүниеде ғаламат екі нұр бар:
Күннің нұры

Толық

Қаһарына әбден мінген Сара апай

  • 0
  • 0

Қаһарына әбден мінген Сара апай,
Қамшы болып осқылады қалақай.
Кімді сабап,
Кімнен таяқ жегенін

Толық

Балама хат

  • 0
  • 0

Түк айтпайсың хатыңда.
Тірлік қалай?
Хал қалай?
Каникулың жақындап,

Толық

Қарап көріңіз