Өлең, жыр, ақындар

Жазираның жалғыз сәні жаздағы

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2006
Жазираның жалғыз сәні жаздағы
Жиде гүлі қызыл шоқтай маздады.
Бұтаға бір қонып алып
Жас бұлбұл
Жырға айналып ағып кете жаздады.
Аралардың үзілмей бір тізбегі,
Көбелектер содан жұмақ іздеді.
Жиде гүлі тартты бәрін өзіне
Махаббаттың
Меккесіндей түздегі.
Көкжиекте сағым ойнап сәскелік,
Көз көрмейді...
Қуаныштан жас толып.
Жолдан шығып,
Саясында жиденің
Жатады адам жұпар гүлге мас болып.
Сері көзі гүлден артық не көрді!
Сұлулықсыз бүкіл тірлік бекер-ді.
Бірақ бірақ...
Әлгі жиде түбіне
Бір ит келіп сол жақ бұтын көтерді!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл

  • 0
  • 0

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл.
Өлең үшін табылар қайдан да сыр.
Мына ғасыр, бауырым, байқайсың ба?
Алау ғасыр,

Толық

«Суретші»

  • 0
  • 0

Бір бала дүкеннен керекті
Бояулар, қағаздар алыпты.
Бекіре, арыстан, үйректің —
Бәрінің суретін салыпты.

Толық

Күз

  • 0
  • 1

Жайып салып алдыңа қалағанды,
Жемісті күз кезінде келе қалды.
Жоқ еместің бәрі бар қоржынында,
Жаратпайды бірақ ол тонағанды.

Толық

Қарап көріңіз