Мына күн неге мені тоңдырады
Мына күн неге мені тоңдырады,
Көктемнің көп еді ғой мөлдір әні.
Жанары жағалаудың жалбарынып,
Әлдене айта алмады көл құрағы.
Мына күн неге мені тоңдырады,
Көктемнің көп еді ғой мөлдір әні.
Жанары жағалаудың жалбарынып,
Әлдене айта алмады көл құрағы.
Ақша бұлттар арман айта бастаған,
Құс қанатын бауырына жастаған.
Сұлулықты көрем ылғи ол жақтан
Шексіздіктің сызығынан аспаған.
Арман құсым қанатын керген еді,
Жаз айының жарқырап шат күндері.
Жұпар шашып маңайға тербеледі
Ай астында Арыстың ақ гүлдері.
Жылымық күн, жетпеді жерге демі,
Құстар біткен қанатын сермеледі.
Жауып өтті ақ жаңбыр, тиылмады
Сағынышы жүрегін тербегелі.
Мейірім тұрды демін ішіне алып,
Жанында күлімдеген кісі қалып.
Шайқалып шаттық тұрды шыр айналып,
Алтын нұр аппақ айдан ішіп алып.
Ай астында керілді күміс қала,
Ол тынысын алады тыныш қана.
Батқан күнге қарады ол басы айналып,
Шыр айналды шырайы Шығыста да.
Сапарлар сан қызықты толғап еді,
Жылы жел қуып жетті жолда мені.
Салқында суық қарға бүріседі,
Жылылық – тіршіліктің ол да лебі.
Бісміллә, сөз бастадым хақтағала,
Ақ қарға өлең жазды аппақ ана.
Әйелдің бар бақыты баласында,
Бұлбұлдың сайрар кезі бақта ғана.
Құстарға жем бергенді ұнатамын,
Өйткені баласымыз бір атаның.
Құстың да, адамның да қанаты бар,
Қонатын тұғыры бір – ұлы Отаным.
Арман-ай, ақпан айы алқынады,
Өйткені ақша қары қалқымалы.
Ақша қар дегеніміз өрнектер ғой,
Өрнек те өмір үшін талпынады.
Қақ айырып шығатын қара мұзға,
Қызғалдақтай гүл жарған дара құзда,
Мықтылықпен ұштасқан нәзіктігі
Болды біздің махаббат арамызда.
Көктем қайда жап-жасыл баққа оранған,
Жаз қайда жүр жүрегі аппақ арман?
Қоңыр күзін төзіммен күтіп жатыр
Қоңырауын соғатын шақтар алдан.
Алқымға келді ақ нұрым,
Ризамын саған, тағдырым.
Жапалақтайды ақша қар,
Жауады жиі жаңбырым.
Күз келгенде құс іздеп әнші бақтан,
Жүрегіме қып-қызыл тамшы қатқан.
Жайсаң жазым соңына бұрылмады,
Ернеуінен үзілтіп бал шұбатқан.
Төңкерілген ғаламның төрткіл ені,
Әйнегімді ызылдап шертті лебі.
Қап-қара аспан сыздап тұр жауын төкпей,
Қап-қара аспан... дәл мендей дертті ме еді?..
Теңселіп бұлттар, сенделіп тағы көшті аспан,
Теңселген бұлттың дидарын асқақ сес басқан.
Бүршіктеп талы, көгерген көктем көңілмен
Жайнаған дүние, сенімен әзір қоштаспан.
Арман-ай, таусылып бітпеген,
Құрақтай көкке бой тіктеген.
Алақан созылса күн іздеп,
Ақ жаңбыр келеді күтпеген.
Әсем қалам, Шым қалам
Шырайлы менің Шымкентім.
Өзіңдей емес, өзіңе жетпес,
Шуағы сенсің мекеннің.
Көкпар тартса, тарқатылар бұрау үн,
Лақ иесі айта алмайды сұрауын.
Ылғи мені шақырады қонаққа
Бие ұстаған, қымыз ішкен бір ауыл.
Тағдыр, тағдыр, не айтарсың тағдырға,
Гүл де мәңгі жайқалмайды сан қырда.
Студенттік шақты еске алып сағындық,
Алматыда жауып өткен жаңбырда.
Көшпелі елдің еркіндігін білмесе,
«Гаухартастың» мықтылығын күндесе,
Батыс ерте мұзға батып кетеді
Киіз үйдің керегесін түрмесе.
Қоштасайын өзіңмен күліп тұрып,
Жанарымнан бір тұнық сыр ұқтырып.
Өкпелеймін несіне, бәлкім сені
Өзге бір жан жіберер ұмыттырып.
Елемей қарашаның қарсылығын,
Сен менің тамызым боп қалшы, күнім.
Күзгі бақ түкпірінде қалып қойған
Күндерді жапырақтан аршы бүгін.
Мезгіл жылдам өтетінін ойлама,
Үскірік қыс жететінін ойлама.
Жастық шағың бір бұрылмай артына,
Мәңгілікке кететінін ойлама.
Күзгі бақтан мені іздеп жүргеніңде,
Махаббаттың жеткенін білмедің бе?
Жүрегің жапырақ боп ұшты маған
Октябрьдің ең соңғы күндерінде.
Жақсы ма екен ішінген біле берген,
Білген адам үндемей жүреді елмен.
Күресінге күл қылып шашам деме,
Күресіннен күн болып түрегелгем.
Дәстүрге енген дағды дағдарыста,
Қамалдар көшіп алды қорғанысқа.
Алты қаз Арал жаққа соқпай өтті,
Ақ өзен ағыс күтіп қалды Арыста.
Кең далаға жаяды күз қанатын,
Түрі бар-ау күні ертең сызданатын.
Көлеңкелер көбейіп көлбең қақты
Жасыл жаздың дидарын қызғанатын.
Есігіңді ашып қой,
Күз боп бір күн келем мен,
Жапырақ боп құйылатын өлеңмен.
Тыныштық боп,
Сезімімнен секілді күн тараған,
Қырмызы боп көрінді қырқа маған.
Ынтықтығын айта алмай үздігеді
Мен секілді өмірге іңкәр адам.
Келдің бе тағы, әз наурыз,
Жаныма менің нұр жағып.
Жүректің терең түбінде
Жылтырап бір от тұр жанып.
Күннің көзі тұрғанда жадырамай,
Көңілденіп жүрмекші бәрі қалай?
Күз келді деп күрсініп тұрып-тұрып,
Өмір – өзен ағады әрі қарай.
Тойымсыздық жайлаған қапыл уақыт,
Құмға батып, қайырлап жатыр бақыт.
Көктем күні күлімдеп тұрады да,
Кенет бұршақ төгеді сатырлатып.
Күн де әбден жалықты жарқыраудан,
Сарқырама шаршады сарқыраудан.
Жапырақтар тас жолға жабысып ап,
Жаңбыр жырын айтады жалтыр аудан.
Сынаптай сырғанаған заманада,
Сарғайып шам жанады бағанада.
Найзағай ақ семсерін сілтеп жатыр,
Келтірмей тәубаға да, тобаға да.
Өмір деген қиын емес, күрделі,
Тұтқын болып тырмаладым түрмені.
Аңқылдаған ағыстардан өте алмай,
Бөгеліп ем, соққан самал жүр деді.
Күн қысқарды, мұң қысқарды, қысқарды,
Сағынышпен еске аламын құстарды.
Жүрегіме ала алмаған көшіріп,
Табиғаты тамылжыған тұстарды.
Хабар күтем сен жақтан жылы лепті,
Жаным жылап, сезімнің гүлі кепті.
Жапырақтар желменен сыбдыр қағып,
Жүрегімнің соғысын дірілдетті.
Аппақ күн шуақ шашып ана беттен,
Жайдары күн келеді жаңа леппен.
Жазира жайлауымның кең төсінде
Құлдырап жүгіреді бала көктем.
Тамылжып әнші құстар таңсәріден,
Қауышып аяулы бір аңсарымен.
Бұл ғалам жасаң тартып бара жатыр
Құлпырып көз алдымда барша кілем.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі