Қуғанмен қанша...
Дүние – сиқыр бір сағым,
Арбайды көзін қуса кім.
Ындыны кепкен пенденің
Тажал боп жайлар құрсағын.
Дүние – сиқыр бір сағым,
Арбайды көзін қуса кім.
Ындыны кепкен пенденің
Тажал боп жайлар құрсағын.
Жетісуда бай өткен Маман деген,
Мектеп ашқан, алысып наданменен.
Байлық деген – білгенге қолдың кірі,
Адам күні – қашанда адамменен.
Сенің әкең мансапты,
Менің әкем малсақты.
Сенде сарай он шақты,
Менде саулық он шақты.
Бір Алланың пәрменінде адамзатты аздырса,
Пендесіне жараспайды жаратқанды жазғырса.
Іштен шыққан шұбар жылан шағып туған шешесін,
Ит қабады өз иесін сары сайтан азғырса.
Қора толды шартық пенен шатаға,
Қыста туған арамзаны атама!
Қотан жұтап – қозы ермеді саулыққа,
Қошқар біткен қырылғандай, о, тоба!
Қызырдың рас болса дарығаны,
Қызыл тіл сөзден несін тарығады?
Қарасаң замандарға көз жіберіп,
Ақынның некенсаяқ жарығаны.
Құлпырғанмен кең жаһанның жамыраған гүл бағы,
Шешілер ме түйінделген шымшытырық жұмбағы?
Сәби ғұмыр өксігіне құлақ түрмес көк аспан,
Жұбатпаса жылағанды қара жердің құндағы.
Көңілді алаң еткен қозғап көптен,
Шоқ жатыр көкіректе қоздап шөккен.
Бөлініп бозінгеннің ботасындай,
Бауырлар, армысыңдар боздап кеткен!
Ел деп жүріп, шөлдеп жүріп, ағып түсті бір ақын,
Атамекен сағынышы тербетумен мұратын.
Жырларынан Баянөлке тауларының лебі есіп,
Былғанбаған Бұлғын суы сылдыр қағып тұратын.
Замананың салмағы жауырында,
Көтеремін жеңілін, ауырын да.
Бір ғасырдың өрті жүр қанатымда,
Бір ғасырдың дерті жүр бауырымда.
Мазамды алма сен менің,
Ерігіп жүрген шығарсың.
Өкініш толы кеуденің
Өксігін қайдан ұғарсың?
Қарағанды – таусылмас көмір кені,
Жазылмаған жыр едің көңілдегі.
Қазынаңа қиырдан бүлкілдеді
Талайталай тажалдың кеңірдегі.
Кең даланы кесіп өтіп жол жатыр,
Қалың зират – үнсіз қала жонда тұр.
Қара жолда көп жыл жортқан жолаушы,
Сол шаһарға тұрақтауға келді ақыр.
Уыстап ұстағым кеп қашқан желді,
Ұлың ем кезіп жүрген аспанжерді.
Жан баба, разы бол, басыңа кеп,
Қалақтай қалдырғанға тастан белгі.
Әлімсақтан талай ақын
Жырға қосқан мекенім –
Ей, сүйікті уәлаятым,
Сені жырлап өтемін.
Келе ме көздің жасы төгілгісі,
Кеудемнің көтерілді шөгіндісі.
Керіліп керегедей тұрушы еді
Тауымның қызылжасыл тобылғысы.
Барқытбелдің бауырыай жырақтағы,
Жамыраған жарыса бұлақтары.
Табар едім оймақтай үйдің орнын,
Таптырмайдыау бесігім бірақтағы.
Бөрітостаған, Бөрітостаған,
Жұмбағыңды айтшы, кәрі тас, маған.
Таңырқасын деп жердегі пенде,
Аспаннан, бәлкім, пері тастаған.
Жаза бассам жаңылып, шамырқанба, Киелім,
Бір өзіңе сыйынып, сөзден сауыт киемін.
Дамыл алып жатқандай ұланбайтақ қазақтың
Әрбір сүйем жерінде сенің асыл сүйегің.
Бір түлейін, сілкінейін,
Жалғастырып жолды қашық.
Ақ жаңбырдай сіркірейін,
Кеудемдегі шаңды басып.
Айбекау, Зайсан деген көл осы ма,
Маңырақ, Сайқан деген жер осы ма?
Бұл маңда бабаларым жатқан шығар,
Белгісіз дұға оқиын моласына.
Арсалаң, Сұлушоқы – жер төресі,
Өткізген балалықты өлкем осы.
Әрқашан өзіне ыстық көрінеді,
Арқардың ойнақтаған кер төбес
Оралып алыс күндер неге ғана,
Тынысын тыңдатпайды көне дала?
Жайнаған жұлдыздардың жанарынан
Алланың нұры жауып өліарада.
Қара тоқты түсімде босағамнан маңырап,
Күбірлеймін ішімнен, көкірегім қаңырап.
Керегенің көзінен қол созады дәметіп,
Көмусіз де кебінсіз қалың аруақ жамырап.
Асыға сапар шегіп әр қиырдан,
Асына келдік баба дәм бұйырған.
Шұбартау, шыр айналған қазығымсың,
Өзіңнен өзегіме нәр құйылған!
Тайқазан түсті ғайыптан,
Несібенұрға байытқан.
Сүйінші сұра, бауырым,
Ертістен, Сырдан, Жайықтан,
Ешкім жоқ түгел түстеп білдім деген,
Кім жортып, бұл далада кім жүрмеген?
Кім білсін, қанша керуен келіпкетті,
Қоңырауы күндік жерден күмбірлеген?
Ұлы таулар, тебірен, жата бермей шалқалап,
Ұлы дала рухына басын иді шартарап.
Тәңірінің біздерге көктен түскен сыйындай,
Көктас көшіп келеді тарихымды арқалап.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі