Қыз Жібек
Мен сөйлеймін, жарандар,
Тыңдап құлақ салыңыз.
Аз әңгіме қозғайын
Келгенінше қалымыз,
Арқада бір жер бар еді,
Жібек самал саясы:
Саяда бір көл бар еді.
Сырлы кесе аясы.
Атқан таң, арайлы күн, аманбысың?
Самғайды сахарадан саған құсым.
Қымыздай тәтті тірлік, көрмек тірлік,
Сүйем мен сені осынау далам үшін.
Туған жер — алтын бесік, асыл анам,
Ауаңмен, ақ сүтіңмен асыраған,
Мен - дағы ұлың едім өзің тектес,
Алысқа несібесі шашыраған.
Ялтада бар бір шынар,
Серік еткен тау, күнді.
Көңіл көкке құлшынар
Көргенде сол зәулімді.
Осында бәрі жиылған
Әлемдегі ағаш әулеті.
Әкелген не бір қиырдан
Анамыз жердің дәулеті.
Осылай деп атаған
Шың үстінде тұр сарай.
Сонда нұрын сақтаған
Таңнан тұңғыш туса арай.
Қара торғын түн еді,
Біз кемеге мінгенде.
Жар шашының жібегі
Мөлдір еді түннен де.
Асылған асау теңіз шыңға басы,
Жағаңа келді міне қыр баласы.
Басынды тасты сүзген бір көтеріп,
Қаракөк жанарыңмен бір қарашы!
Қырмызы Қырым, тау Қырым,
Қызығың неткен көп еді.
Жұпарға толы бауырын,
Қай жомарт күнде себеді?!
Түн болды міне, қара аспан
Жұлдызын жақты төбеден,
Төңірек аппақ, қар басқан
Жаздағы шырша, көк емен,
— Көрмедік оның бос күнін,
Жүз келіп мұнда, жүз кетпек.
Десе де шахта бастығын
Жолықтық, бүгін іздеп кеп.
Атыңмен арбаушы едің бар адамды,
Қадірлі, қасиетті Қарағанды,
Мен ыстық құшағыңа кеттім сүңгіп,
Өзің де ана екенсің балажанды!
Қара аспан, көкшіл аспан, сұрғылт аспан,
Ақ аспан, күрең аспан, күңгірт аспан.
Осынша құбылса да, құлпырса да,
Көп уақыт келіп еді жым-жырт аспан.
«Қинады - ау мына Дина қыз,
Тездетші, — дейді тойыңды.
Өзі де әсем күй нағыз
Барады баурап бойыңды.
Арқада жер еркесі Қызбел деген,
Аралап алуан жүрдім Қызгерменен.
Табар жан қайда барып жерұйықты
Қызбелден, сірә, күдер үзгенменен!
Күн еңкейіп, көлеңке есіп бауырда,
Соңғы сәуле аз қонақтап тау, қырға,
Қандай жақсы, қырауытып алыстан
Кешке жақын келе жатсаң ауылға!
Секілді өлең-жырдың әулиесі,
Тебіренген теңіз болып жан-жүйесі,
Маңдайы жырта қарыс секілді бір
Ақылдың ақ шалқары, ой дүниесі,
Қарсы алып қалыңдықтай таң шапағын,
Таулар тұр төгілдіріп ақ шапанын.
Келеміз етектегі елден шығып,
Ауылына жаяу тартып жақсы атаның.
Өткенге іштей салауат айтып,
Жұбатпақ болып өзгені мәз ғып,
Оралдым туған үйіме қайтып,
Жиюға тәтті көңілге азық.
Шығарып салған, жан досым,
Алғысымды ал да, аялда.
Әрине, маған жол болсын,
Жақсылық болсын саған да!
Ел ырысын жинасқан
Егінім мол күндері,
Сенің жаның бір дастан,
Дағыстанның гүлдері.
Үйінде болдым біраз күн
Жанымен жарқын туысып.
Оңаша оймен жыр жаздым,
Төңірек толы тыныштық.
Аттанды соңғы жорыққа,
Алты бірдей комбайн.
Күн шықты көк иыққа
Қызартып аспан таңдайын.
Сағымды түсте күн қызып,
Көзіңе түссе комбайн.
Көрінеді екен, бір қызық,
Шөгеріп қойған нардайын.
Көз жеткісіз көк алап,
Келеміз біз аралап.
Жел сабақты шайқаған,
Сабақ желге айтады ән.
Күндізі ысып, түн мұздап,
Қостанай желі құбыладан.
Қарасу жолы тым ұзақ,
Қарасу жолы бұралаң.
Қаланың күтіп қақпасын
Тұратын халық шұбалып.
Жадағай көпір тақтасын
Олжалап қашып, су алып.
Қайран дала, туған жер,
Қасиетің нендей - ді?!
Сағымды сай, мұнар бел
Көз алдымда көлбейді!
Түсіріп көктен сәулесін
Ай тұрды көлге үңіліп.
Желпіп айдың кеудесін
Самал өтті жүгіріп.
Сенен, ана, сегіз бала жаралған,
Сенен, ана, сегіз сәби нәр алған.
Балалығым ұстағанда, мен сені
Қызғанушы ем кенже туған балаңнан.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі