Алматы — ару
Ал, ару, сен дегенде жыр ағылды,
Бір ағын басып-озып бір ағынды,
Кеудемнен қотарылды асау толқын,
Білмеймін қалай бастап, тынарымды.
Ал, ару, сен дегенде жыр ағылды,
Бір ағын басып-озып бір ағынды,
Кеудемнен қотарылды асау толқын,
Білмеймін қалай бастап, тынарымды.
Салшы, Бақыт, сал әніңе,
Салшы, балам, шырқатшы.
Тәтті саз бар өлеңінде,
Болмаса да ұйқасы.
Аппақ аспан, қалған қыстан
Жасылданды кенеттен.
Жасыл талдың түсін алды
Жер бетіне мен еккен.
Франция — коммунарлар Отаны,
Таусылмаса құшағыңнан от әлі,
Ал қабылдап Лениннің інісін,
Барды саған ұлы Маркс ұрпағы.
Туған дала, кішілік ет, бұл тұста,
Жасыңды ұмыт, үлкендікті айтыспа,
Жазық, жомарт жалпақ алақаныңмен
Алшы қолын, ақын келді алпысқа!
Ылғи таңда күн асылып аспанға
Алтын саусақ тереземе басқанда,
Қақпама кеп бір ақ білек созылып,
Ұқсар кейде аулама гүл шашқанға.
Мұғаджардан еркін жетіп Есілге,
Ұлы таудан бөліп алып енші-ірге,
Жастап жасыл Тобыл суын жатыр ол
Қазақстан деген өлке төсінде.
Ерте ояндым, толғандым бүгін мен де,
Таң жолына Алатау жүгінгенде.
Алматының айнадай көшесімен
Күннің қызыл сәулесі жүгіргенде.
Жақсы бір сапар басталмақ,
Пейілі дүние болар кең,
Үміті елдің аспандап,
Ереді бірге солармен.
«Көп көрген, көп жасаған адам ғой, — деп
Ескінің әңгімесін соған ғой», — деп,
Сұрайтын әдет еді қарт кісіден
Тоздырған сенен бұрын талай көйлек.
Хат білгелі сені жырлап келем мен,
Өз дауысым, өзіме тән өлеңмен.
Саған біткен қоңырау үнді көп бұлақ,
Туа шырқап, сені ардақтай жөнелген.
Мырзашөлді мырза қылған
Еңбек сүйгіш бір туысқан,
Гүжтаны гүл жамылған
Өзбекстан, Өзбекстан!
Әму қандай, Арал қандай
Әдемі еді сол күні!
Бір-бір қыз боп жаралғандай
Дарияның толқыны!
Пенсияға шығармаңдар ақынды,
Кім айтады ескірді деп алтынды.
Алтындығын сақтау үшін адамның
Жұмсау керек барлық қайрат, ақылды.
Көк дәптер ақын қолы шимайлаған
Арқандай әр қазыққа жыр байлаған,
Үзілген түрлі ағаштан
Жапырақтай
Жиырма бес жыл аға-іні боп келеміз,
Жыр мұхитта қатар жүзіп кемеміз.
Біз ақынбыз, біз өзіміз шашумыз,
Жай шашуды, аз әкелді демеңіз.
Әбекең мен көргенде қырық жаста,
Ол кезде екі кездің нұры басқа.
Па, шіркін, қылшылдаған семсер еді
Дәті жоқ қынабынан сурылмасқа.
Басы жоқ, аяғы жоқ бір ән қозғап,
Басылды кешке қарай боран боздап.
Мұз қатқан маңдайына машиналар
Көз жазып бір-бірінен қала жаздап.
...Даланы шарлаған, тау барған,
Қырлардың қыртысын аударған.
Қираған құмыраға жұққан шаңдардан
Өлген қалалар сырын аңғарған
Қуаныш жан толқытпай жай шыға ма,
Жұлдыз бар мақташыда, қойшыда да,
Ойпыр-ай, сен алғаның бақыт болды-ау
Қазақтың қадірлі ұлы, ойшыл аға!
Сапеке!
Сапарғали, атың Сапар,
Жылдарды бастан кештің сексен қатар.
Өзіндей болсын мықты бір жолаушы,
«Тоқсан тоғыз жыл жасап Жамбыл өткен», —
Әлем соған таң қалып әңгіме еткен.
Тоқсан жылдай аулына белгілі боп,
Тоғыз жылда дүниені дүбірлеткен.
Сенде менің сан құрдасым оқыған,
Талай інім, қарындасым оқыған —
Сенің қазір жалыныңды көремін
Бүкіл қазақ ауылдастың отынан.
Қарт ҚазПИ, мен айналдым есіміңнен
Сонау бір алыс қалған ескі күннен,
Мынау бір кешіп тұрған сәтке дейін
Еркелеп еніп келем есігіңнен.
Ассалаумағалайкум, Сыр данышпан,
Тағы да тарттың мені ту алыстан,
Шарт етіп шаңқай түсте сені тапты
Кеудемнен сағыныш толқын зулап ұшқан.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі