Бауыржан Момышұлының шөбересі – Нұрсұлтан
Момышұлы Бауыржан!.. деп дүние,
Балқушы еді батыр-шуақ күйіне.
Ерлігінің ерен жыры таусылмас –
Елі мәңгі айтып жүрер сүйіне.
Момышұлы Бауыржан!.. деп дүние,
Балқушы еді батыр-шуақ күйіне.
Ерлігінің ерен жыры таусылмас –
Елі мәңгі айтып жүрер сүйіне.
Жақсы адамдар көп әлі сырласпаған,
Кезекті күн есігін бірге ашпаған.
Бір ғажабы, кездескен жақсы ағалар
Туыс маған, дос маған, құрдас маған.
Тағдырдың көрсем де сан қыспағын көп,
Тәңірге рахмет,
Дұшпаным жоқ!
Кеудемнен кек те, зіл де орын таппас,
Қасиетті аққу құстай жаны ізгім,
Түптен таза тұнық тұма тәріздім.
Жыл он екі ай күтіп жүрер бір күнім –
Туған күнің, он екісі тамыздың.
Сүлеймен деген атыңда
Қасиет кені жатқандай.
Тектілік барын затыңда
Жаныңның жазы айтқандай.
Байтақ елден бауыр іздеп біз келдік,
Бұланайды басып өткен із көрдік.
Бақ-талайың алмағайып алмасқан
Басқа түскен бұлыңғырлау күз көрдік.
Қара теңіз шайқалады,
Айтар әні толқын атып.
Ақ теңізім қайталады
Сол бір күйді буырқантып.
Ойыңның оқыдым, аға, ұшқындарын,
Тағдырдың таттың талай қышқыл дәмін.
Қысастық болғанын да білді жұртың,
Жазыңды қызыл заман қыс қылғанын.
Арайлымың, Медетің, Хайроштарың,
Келмеп еді бәйгеден қай қосқаның?!
Үндемесе ағайын өзі білсін,
Күндесе де күліктей ойқастадың.
Жырларын Мұқағали
Жүрегіммен
Жатқа оқып, жандай сүйген ұл едім мен.
Көзіме елестейтін ақын кейпі
Хан Тәңрінің биік ұшқан өрені,
Қарасаздың қара шалғын өлеңі.
Сел боп тасып ақтарылып шалқиды
Мұқағали музасының кемері.
Күннің күркірі,
Зеңбіректің зіркілі,
Оянып ап атқылаған жанартаудың зор үні,
Сан мың тұлпар дүбірімен
Бостандықта бәсірем бар, ақым бар,
Медет етіп, марқаюға хақым бар.
Аспан жақты аңсап тұрар әу бастан,
Азаттықпен әмсе туыс ақындар.
Ардакүрең мінген, арманымыз бірге ұл едік,
Артығали-шерді алдымызға салып түледік.
Қылтиып өсіп қасат бір қардың астында,
Наурызын сағынған жауқазын-жасын гүл едік.
Дауылдай жүргенімде тиіп өртке,
Ақындық ұшырадым қиын дертке.
Қолқасын достың жерге тастармын ба
Қиылған ұйқас тап деп Нью-Йоркке.
Қазақтың тілі дегенде
Жарқ етер көзде жасыны,
Жалғадым сені өлеңге,
Асыл бір әпкем – Асылы!..
Көтеріп моншақ аңғарда,
Көгілжім тартып тауларда,
Шалқытып сағым бауларда,
Наурызым келді бар маңға,
Атаның ұлы - Әлмерек сәби нәресте,
Келеге келіп, кірерсің әлі кеңеске.
Үш ғасыр бұрын ұлтының қамын ойлаған
Әлмерек батыр әулиенің аты әлі есте.
Өмір мынау өкініштен тұрады.
Бір жас ақын ғасыл болған мұрады:
«Сендер мені ұқпайсыңдар, шіркін-ай,
Мен кішкентай Абаймын» деп жылады.
Академиксің, ардақтысың, доктырсың, аға,
Жан-жүрегің жұмсақ,
рухыңмен өткірсің,аға.
Жауырыншы Жүгіней бабаңнан дарыған кие –
Мен!.. дегенде алыс жатыр қаншама.
Мен!.. дегенде жақын жатыр қаншама.
Мен-жүректің қияметін кешуге –
Жету – дозақ...
Көкшеге келсе ғаламат:
Ақындар қунап қалады.
Арудай ажарланады,
Абыздай аруақтанады.
Түлеген Тайсойғаннан тума дарын,
Дарияға айналдырған жылғаларын,
Ағаға академик бас иеміз
Ғылымның алып болған мың қамалын.
Жүрегімнің қоздайтұғын жарасы,
Көңілімнің боздайтұғын наласы –
Қазағымның таусылмайтын таласы.
Тар боп бізге мынау байтақ кеңістік,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі