Мәңгүрттенбеу марсельезасы
Қазақ ұлты, мың сүрініп, мың жығылып, мың тұрған,
Даңқыңды ешкім бүркей алмас ізгілікке ұмтылған.
Жомарттығың сорға айналып, туып өскен жеріңде,
Ана тілің шетте қалды, орын жетпей төріңде.
Қазақ ұлты, мың сүрініп, мың жығылып, мың тұрған,
Даңқыңды ешкім бүркей алмас ізгілікке ұмтылған.
Жомарттығың сорға айналып, туып өскен жеріңде,
Ана тілің шетте қалды, орын жетпей төріңде.
Көргендер де,
Көрмеген де арманда,
Ертеде бір той бопты, ұлым, орманда.
Қоқиқаз да, қарақұс та, қыран да,
Баяғыда,
Бабамыздың бабасының бабасы
Жүрген кезде сүйенбей таяғына
Көңіліне пәктіктен өсірген гүл,
Дүние бос қалды ғой сен кеткелі,
күлегеш достарды қой жер-көктегі:
ешбірі өзіңдей боп жүрегімді
шаттықтан не қайғыдан кернетпеді.
Жігерлендіру немесе өзін бақытсызбын деп есептеген жігітке жауап
Сен жыладың, жігітім,
Көп көрдім деп тұрмыстың тапшылығын,
Қайтпады деп,
Аға барда жайыңды әр кез ұғатын,
Сондықтан да бағаң биік тұратын.
Сен де енді мақсаты мол өмірден
Қалап апсың қыз жолының мұратын.
Аға-інінің бауыры едің, гүлім сен,
Бойжетіпсің, ой түбіне үңілсем.
Қызым менің, жаңа өмірге жол салдың,
Баққа ұмтылып бара жатсың бүгін сен!
Отыз дейтін шамшырағы тұр өрде,
Дегендей-ақ өткен жолды түгенде.
Кеше олар іні болып еді баршаға,
Өздері енді аға боп жүр біреуге.
Баяғыда бір сәнді шаһар бопты,
Байлығы асқан, шаһарда уайым жоқты.
Сол шаһарда жасынан ерлігі асқан
Бір жігіт күн кешіпті, көзі шоқты.
Үмітпен сенеді елі,
Арманы - жастығында.
Шат күлкі әуеледі
Тілектер тасқынында.
Талабыңмен танып білген ілімді
Қолдандың да, ұстаз болдың бүгінгі.
Жүрегіңді білім-нұрға билетіп.
Жүрсің-дағы шәкіртке сыр үйретіп.
Қазір ақын арамызда көбейді,
Оларга ешкім тізгін тарт демейді.
Солардың арасында менде келем,
Бірі біліп, бірі әлі білмейді.
Тəуелсіздік қанша адамның болды асқақ арманы,
Осы жолда құрбан болған қанша қазақ тарланы.
Нақ осы күн шұғыласын таудан шығып шашқанда,
Мынау елде мұң-мұқтаждық, арман деген қалмады.
Бағалар шәкірттік өткенін,
Міне, енді түлек боп самғармыз.
Ұстазым, аяулы мектебім,
Білімді сіздерден алғанбыз.
Жылдар бір жылдарға жалғанып,
Зыр қағар уақыт жүрдек-ті.
Мінеки, ұядан қомданып,
Түлегі ұшатын күн кепті.
Ұя сап жүректерге,
Қарайлап өткеніне.
Оралар түлектер де
Қайтадан мектебіне.
Шәкірт әр кез бағамдар,
Ұлағатын ұғып мың.
Ата-анаңдай алаңдар
Жетекшісі сыныптың.
Кетсе-дағы сол күндер алыс қалып,
Жетті ме олар өмірде табысқа анық.
Түлектермен бір кезгі Мектеп-Ана
Отыз көктем өтті де қауышты анық.
Кенде етпестен тәрбие, тағылымнан
Талай шәкірт ұшырдың бауырыңнан.
Сол еңбектің арқасы шығар, бәлкім,
Қыздан тәлім байқалса, таным ұлдан.
Түндер келеді
құбылмас қараңғылықпен
дүниенің барлық жиіркеніштерін таса ғып,
күндізгі сағымдай көз жауын алмай
Жаным пәк, аппақ едім
балауыз балапандай,
күлімкөз, мақпал ерін,
күлкімнен таң атардай.
Бір-ақ жайды, әйтеуір, білдім бүгін:
маңайымды, тіпті анау жыңғыл гүлін
сен арқылы ораймын жылылыққа,
сен арқылы сіңіріп күннің нұрын.
Баланың еркелігін
шытынап, көтермейміз.
Үш жаста-ақ ел сенімін
ақтаса екен дейміз.
Бұл жалғанды қой, тегі,
Суалған гүлдей солмақ жұрт.
Әп-сәтте өшіп хабарым,
Мен де семіп қалармын.
Ғасыры жас, заманы асқақ өрендер,
Әр сат сайын жаңалыққа елеңдер.
Әже көрсең, немере бар жанында,
Кешегі ұстаз - осы, ізетпен сәлем бер.
Жиырма жыл, жиырма жазың, жиырма көктем,
Жиырма жыл осы шақты жырлап өткем.
Жиырма жыл, жатыр сонда бар тағдырым,
Қас-қағым болғандай-ақ зырлап өткен.
Еңбекпен келген еленді із,
Қалдырды соқпақ өткенің.
Ешқашан қалмас елеусіз,
Сен үшін қымбат - мектебің.
Ән ұранын жатаған,
Елтаңбасын сақтаған.
Ынтымақ пен бірліктің,
Таусылмайтын жырымын.
Күні кеше мұның бәрі есімде,
Еркелей кеп туған жердің төсінде
Алғаш рет аштым мектеп есігін -
Қазыналы мол білімнің бесігін.
Тал бесігіңнен таңғажайып сыр таба алдым,
Есіңнен әлі кете алмай жүр-ау балаң күн.
Он көктемнен соң ойларға толы өмірмен
Шәкірттік шаққа оралдың.
Бұйыртады тағдыр, шіркін, әр адамға несібін,
Кеше емес пе ед мектеп-ұя бұларға ашқан есігін.
Енді, міне, содан бері зулап жылдар өтіпті,
Мектебімен қоштасар сәт бұларға да жетіпті.
Шығайық қырға, түсіріп еске өткенді,
Күдікшіл көңіл жапырақ сынды көк теңбіл.
Кетейік алыс мойынға орап сағымды,
Айталық біраз сырларды ұмыт кеткен бір.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі