Қайталанбайтын ән
(Кәукенге)
Ақбеттің самал желді күні желпіп,
Тауларды әнге басты ол күңірентіп,
Тыңдады тастар ұйып,
(Кәукенге)
Ақбеттің самал желді күні желпіп,
Тауларды әнге басты ол күңірентіп,
Тыңдады тастар ұйып,
Көрем ала таң сайын,
Қарындасым Ханшайым.
Қашан барсам алдымда
Қаймақ қатқан бал шайың.
Күткендей көзі талып үйі асыға,
Күн кірді күлімдеп өз ұясына.
Қонды кеп сәулелерден қызғалдақтар
Науша бой найза тастың қиясына.
(Кенжебай Исинге)
Жел-боранды көп көрдің,
Торыайғырдың көліндей.
Көп керуенді өткердің
Қас тағдырдан қолды жайып қолқалап,
Сұрадың сен жылы рай мен оң қабақ,
Төлегенін күткен зарлы Жібектей
Қара көзің күңгірт тартты жол қарап.
Көкірегіңді шер көміп,
Өлең болып өртеніп,
Жиырма жеті жасында
Кеттің, сабаз, ерте өліп.
Келіп қалдым Баянға дәм-тұз айдап,
Таңертеңнен жүрегім тау-құзда ойнап,
Толқынына шомылып, құмында аунап,
Жасыбайды жатырмын жалғыз жайлап.
Кең даланы қыдырып,
Сен келесің жырменен.
Жағалауды жүгіріп,
Көмкересің гүлменен.
(Жұмағали Саин туралы)
Түксие ұстап оқ тиген қабырғасын,
Төкті ол көздерінен ауыр жасын.
Қалдырды жорықтарда жастық шағын,
Қорек етер мәңгі ұрпағым,
Іздеп тынбай жылдарға азық.
Жалғыз өзім жаңғыртамын
Жалпақ қырды жырлар жазып.
Айырбастамас алтынға,
Жастығым жалғыз несібем.
Еркелеп жасыл толқынға
Еділде еркін өсіп ем.
Кетті олар күйзелтіп кеше мені,
Болды енді өлмейтін дос өлеңі.
Көрінеді тік басқан өздеріндей
Алматыда ақындар көшелері,
(Горький туралы)
Қара бұлттарды жарып,
Қара топандай ағып,
Дүниені шайып бір өткен.
(Баллада)
Ленин жолды сілтеп азат, жарқын,
Бастады ұлы айқасқа қазақ халқын.
Ерттеліп кермедегі қазан аттар,
Ленинградқа жау жақындап төнгенде,
Жыртылғанда жарқылымен түн оқтың,
Түсірілді жер астына
Өр кеуде
Қызды көрдім билеген «От» биіне,
Тұрды алдымда мұңлы дана дүние,
Тұрды алдымда нұрлы жаңа дүние,
Еліктірді екеуі де күйіне.
Өлең-жырдың өзегі —
Міне, бұл Пушкин жері,
Сороть — Пушкин өзені,
Маленец — Пушкин көлі.
(Жазушы Василий Субботиннің айтуынша )
Алматы артық екен ертегіңнен,
Мадақтап мақтамапты ел тегіннен,
Секілді алып кеме Алатауы,
Москвада, Октябрьдің таңында,
Тұрмын толқып Лениннің тауында.
Биіктіктің символы ол, теңесер
Оған тау жоқ бүкіл жердің шарында.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі