Наурыз
Тереземді ашайын - шуақ кірсін.
Ойым, санам әлемге құлақ түрсін!
Қайырлы таң, дүние, қайырлы таң,
Тұңғиық көк, менен не сұрап тұрсың!
Мұз сөгілді әуен төгіп әдемі,
Аспан боп-боз, түк үмітсіз қарады.
Сен үшін не, не жазығым бар еді?
Біле алмадым-қандай кінә тағады.
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Мені ойлап, аяп, тіпті қиналма.
Бітпейтін дау, құй даулама, құй даула.
Менің мұңым мидай дала мұңы еді,
Тола қоймас бар қажетті жиғанда.
Өлтіре алмайды мендегі ешкім қиялды.
Қиялымнан Күн де бүгін ұялды.
Ағаштарда тұрған ұя құстікі,
Мен биікке салып едім ұямды.
Маңғыстау - маң мекенім,
Жүрегімнің түбіне жасырынған
Сезімдей. Ұсынып бал-шекерін-
Жанымда тасынуда ән.
Елеместе, ортасында көп құмның
Отыратын екі үй және Көктұйғын.
Бозторғайдан сәл мазалы мына мен
Оның үнін өмір үні деп түйдім.
Маған бүгін хат келмеді. Неліктен?
Ұмытты, әлде ол асығып жөнелген.
Көктем емес, күміс күлді төбемнен.
Шығанақта кеме тұрды еріккен,
...Күліп келіп
гүлді еске салдың да,
Мәнін таппай
Мәңгі кетіп қалдың ба?
Сағаттар жылжып, көз ілеспеді.
Келгенді сәл-пәл бөгегім.
Тәттіден де бір жерімес пе еді,
Мынауың қалай демегін.
Күндерді сонау ойша кезгенім
Көлегейлесе жүзімді өзге мұң.
Бірге жүргенде айтушы ең ылғи
Ұнайды деп те қызыл көйлегің.
Сен құмды неге сүйдің мұңы ішінде?
Ән толы құмның іші-тірісің бе?
Әжесін - ән әлемін, әлдилеген,
Аузынан тастамады ол тірісінде.
Қиялымдағы ықтырып әнді,
Аспаным, сенде бұлт тұрып алды.
Алдымнан шыққан алай-түлейді
Қаламасам да - қалаймын енді.
Қандай ғана бастаулардан күш алдым?
Сүйсіне алмай, сүйкене алмай... тұсалдым.
Мен арзанның түсе алмадым алдына,
Қуаныштың орынына құса алдым.
Қайта түсіп келеді күз де міне,
Жан ауырып жапырақ үзгеніне.
Сені іздеген ешқайсысы жоқ сияқты,
Сенің көңілің құлазып, іздеді не?
Қайта-қайта нені жинай берем мен?
Құстар анау жылы жаққа жөнелген.
Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?
Үрей мені шақырады үңіл деп.
...Жерге сенің табаныңды тигізбей,
Жаман, жыртық кигізбей,
Ақша жүзің құм дауылға сүйгізбей,
Бар бейнетін өзі көрген ғұмырдың,
Жыладың ба, күрсініп?
Шыны маған күмән.
Қабырғасы ырсиып,
Ақыл іштен тынар.
Сағынып елді,
Сағынып көлді күрсінбек.
Мәскеу де мұңды,
Күле алмай мынау тұр шілде.
...Бар, бар екен бақыт деген расында!
Ұқсайды екен бұрқасынға, жасынға!
Ол да мендей өркөкірек, өзімшіл,
Өзге нәрсе армандайды қасымда!
Қазақтың тілі - анамның тәтті үні ол,
Елімнің көгінде нұр, шаттығы бол!
Ат жалы, түйе қомы -шайқалыпсың,
Қадіріңді байыпсыз қайдан ұқсын?!
Адасқанның алды жөн,
Бар ма, білмен кешірім.
Армандарым салды дем,
Жөн бе, айтшы, осыным?
Сағыныш күбірлер: «Бірдеңе, бірдеңе...»
Сүлесоқ қараймын үлде мен бүлдеге.
Күлкімді ой ұрлап кеткен-ді,
Күні жоқ не деймін шілдеге?
Күнәһар болар ма екенмін
Қызуын сезбей күнгейдің?
Ниеті түзу бөтеннің
Жақынымын ба - білмеймін.
Мынау ғалам үн тұнған,
Сапырылысқан бір тынбай.
Өзімді алға жіберіп,
Күліп тұрмын сыртымнан.
Көне дәуір қарап тұрды төбемнен
Аспан болып тесіле.
Кеудемді ұрып, мақтанумен келем мен
Ақылдымсып несіне?
Көзімнен ұшты қай сәтім жадырап, күліп?
Көңіл күйімдей - Алматы, атырап тынып.
Айналып бәрі әп сәтте әлденелерге
Сөгіліп кетті жан жүйем қақырап тұрып.
Көзім жетті кеткеннің келмесіне.
Бір көруді көкседің сен несіне?
Тамшылар да теңселіп бара жатыр,
Ұшып кете алмай не Жерге сіңе.
Көзге әдемі көрінеді, гүл ыстық.
Үндемей ақ біз екеуміз ұғыстық.
Жалғыз қалып осы сәтті күтемін,
Ой екеуміз. Тыныштық.
Керегі не тірліктің күйігінің?
Мен -құммын, Жер - ананың түйірімін.
Жүрегім бе? Жап-жарық мәңгі нұрдан.
Беті - сәуле, өзегі- от, бүйірі - күл!
«Келбетімді ашпай
Мұңды мың ағын.
Сәл нәрсеге
Бүліндім һәм жыладым.
Бұл өмірді қайтадан дәл осылай сүрер ме ең?
Қазақ болсаң қасіретімді біле бер.
Ол алаңға шығып кетті сол күні
Отаршылдық азарынан жүдеген
Таң атады, сейіліп қараңғы да,
Күн келеді, көңілді алаң қыла.
Жапырақтар ұшады тал басынан,
Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі