Сұлу Сәуір
Сұлу Сәуір,
Күле қалсаң, саған қарап жымиып,
Ал жыласаң, ауырады жүрегім.
Көктем-көркің келбетіңде бұйығып,
Сұлу Сәуір,
Күле қалсаң, саған қарап жымиып,
Ал жыласаң, ауырады жүрегім.
Көктем-көркің келбетіңде бұйығып,
Махаббаттан ақыл биік дедің бе?
Биік шығар,
Таласым жоқ менің де.
Ақыл деген - бір әулие қария,
Адам адам болғалы,
бұл өмірде өлшем көп,
Өмір сүру – арманы,
ойлаған жоқ өлсем деп.
Махаббат пен сұлулыққа сенгелі 
алғаш тапқан сұлуымсың сен менің. 
Сенде бірақ тіршілік жоқ, ең абзал 
қуыршақсың қиып тіккен қағаздан. 
Сіз осы шыныменен білмейсіз бе,
Кезігіп қала берем бірдей сізге?
Сіз жүретін жерлерде, әлде мені,
Адасып, не ерігіп жүр дейсіз бе?
Аңсадың ба,
Жоғалтқан асылыңды?
Неге жасым жанарға жасырынды.
Әр жанға елеңдеймін, есім кетіп,
Махаббат шіркін, алыстап менен кеткен бе?
Ғашық едім мен, гүл бүршік жарған көктемге. 
Жүрегім жалғыз, өмірім сырғып өтуде, 
Қол бұлғап қалып кеткендей сол қыз, көк белде.
Періште қыз тербетші түсімдегі. 
Көп жандар мені сендей түсінбеді. 
Оянып кете берем, кінәләма, 
Сені қимай жүргенім үшін мені. 
Бала күндер,
Бала сезім, сырласып,
Сырттай ғашық болу қандай, мұңдасып?!
Орта жасқа келгенінде адасып,
Шабыты шарықтады қанат жырдың. 
Таза ауада тыныстап таң аттырдым. 
Асқаралы Алатау шыңдарына, 
Көзім тоймай, сүйсініп қарап тұрдым. 
Қандай мұңды, қандай нәзік күз деген.
Бір керемет мұңға батам күзде мен. 
Неге сонша сезімді боп жаралғам, 
Шын бақытын өмір бойы іздеген.
Қарапайым күртешең бар үстіңде. 
Капроның аяғыңда, үстің бе?!
Тоңып бара жатқандай боп көріндің, 
Аялдама, автобустан түстің де.
Асыл жарым көбейткен ұрпағымды.
Бәйгеге баптаған жан тұлпарымды. 
Арманымның көгіне қанат қаққан,
Аялайын мен бүгін сұңқарымды. 
Күндер қайда,
Құлшынып шарық ұрған.
Ару қайда өзіне зарықтырған?
Не заманға тап болдым, көңіл селсоқ,
Сөзіне еріп алып анасының,
Жағдайына қарамай баласының.
Ердің басын қор етіп ерегіскен,
Төмендігі қынжылтты санасының.
Айтып ең, әкем жоқ деп бұрын маған.
Саған сонда көңілім суынбаған.
Әкең емес, жан жарың болсам дегем,
Ер жігіттің берсе егер туын маған.
Осы ма еді, аңсап күткен арманым.
Үңірейген жыртық үйдей жан-жағым.
Жалғыздықта тұншығамын еріксіз, 
«Жақсы, әке» деп, кеткен кезде балдарым.
Өкініштің отына салып кетпей,
Өзімменен ілестіріп алып кетпей. 
Қалайша шыдап жүрмін таң қаламын.
Сол ұшқынның отына жанып кетпей?!
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі