Өлшем
Бәрі өлшеулі.
Деміңе дейін өлшеулі,
Тағдырдың салдар-себіне дейін өлшеулі.
Жаялық-құндақ, тал бесігің де өлшенген,
Өмір жылдам атқан оқтай зымырар,
Көңіл – құбылаң. Құбыласына жығылар.
Біз – пендеміз өз билігін өзі әлі
Ұстай алмай от пен суға ұрынар.
– Өмірбаян жазып бер, – деді маған,
(Өміріңді сұрай ма тегін адам?..)
Өміріме аз емес өкпе-назым
Соны еске алу – өш ету мені маған.
Өмір ғой өмір, өмірде бәрі болады,
Өмір бойы адам өмірден тәлім алады.
Өзекті өртеп кімде-кім сүйе білмесе,
Тіршілік сырын тап басып танымағаны.
Өмір – сынақ, өмір – сабақ, әрине,
Оқисың да тоқисың ғой бәрін де.
Мың мехнат, мың машақат жатады
Сол оқу мен сол тоқудың мәнінде.
Кеттің ұшып құс секілді,
Көргеніміз түс секілді,
Қорқам бірақ жоруға.
Рақаты көп тұс секілді,
Шаштым, төгілдім, шайқалдым,
Жастық буы бар «сайтанның»
Уын ұрттадым, уыт қайтардым.
Буы биледі, уын ұрттадым
Ажалдан қорқып, өмірден қорғалақтама,
Қорғалақтама, бекерге қалбалақтама!
Қорыққаныңмен қоймайды тура келсе Ажал,
Қарамайды Ажал ешқашан сорға, баққа да!
Көзімді ашып қараймын кейде өмірге,
Басымда бар жұрттағы ой менде де.
Басымда бар жұрттағы ахуал,
Артық-тыртық тұсым бар кейбір жерде.
Өмір, сенің айқұш-ұйқыш өлшемің,
Өлшеміңе риза емеспін мен сенің.
Өмір, сенің шимай-шимай есебің,
Есебіңнен қайтты талай меселім.
Жастық шақ,
Арман қуып еліктірдің.
Бозбала, бойжеткен боп серік құрдым.
Қырықтың қамалына тұсап қойып,
Берейінші күзді мына суреттеп.
Қысыңа да жеткізетін сүйреп кеп.
Жапырақ та тағдыр тағылым сияқты,
Жерге түсер ирелеңдеп, билеп кеп.
Өмір деген, бір қуаныш бір қайғы.
Бір сезім бар,
Түн ұйқымды ұрлайды.
Өтіп жатыр, байқалмайды уақыт,
Өмір мынау,
Қалтарыс жол бұралаң.
Сынақ тірлік, шыңдалсын деп, сынаған.
Көп ішінде ібілістер жүргенде,
Жандар бір көп қой өмірде,
Жасқа бір толған етегі.
Жаманға қимас досың бар,
Көрсоқыр адам жетеді.
Өмірдің қызықтырған несі мені?!
Санасы төмен жандар, есіреді.
Жаныңды таптап кетсе, кешіре сал,
Сол үшін Алла сені кешіреді.
Жан дүниеме қуат беріп, өлеңі.
Бауырым деп мені жақсы көреді.
Дүниеде, тілектес жан бар кезде,
Өмір сүргің келеді.
Адамдардың барлығы бұл өмірдің қонағы.
Жаз мезгілі өткенде, әсем гүл де солады.
Жүрегіңе ем қонбай жүрсе оған өкінбе,
Барлық нәрсе Алланың әмірімен болады.
Өмір деген – іші айғай,
сырты шу,
Көп нәрсеге, жоқ нәрсеге қырқысу.
Қоңыр белде көк серкені тартысу,
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі