Мына өмір
Тегештегі отырғызған гүл сынды,
Аспан жақтан құйылатын нұр сынды.
Тым тұңғиық тұнып жатқан мұң сынды,
Мың қиялға бойлай берем бір сырлы.
Шырқамақ боп тірліктің батыл әнін,
Өксік толып көмейге аһ ұрамын.
Артта қалған жылдарға жоқтау айтып,
Күз жылайды төгілтіп жапырағын...
Көктеміне көңілдің шуақ шашқан,
Басымды ием мен саған қуатты аспан.
Жүрегімнің түбіне жасырынған,
Қасиетті Тәңірім бұлақты ашқан.
Ақ қайыңның жаңа атқан бүршігі едім,
"Көктемнің күні маған күлші " дедің.
Өзіңсіз мына әлемді елестетсем,
Жабығып жан дүнием түршігемін.
Бүгін сенің туған күнің екен ғой,
Өмір деген кейде тәтті шекер ғой.
Кей шақтарда мазалайды бекерге ой.
Жүрегімді құлыптадым кеудеме,
Кеудесін ерлік кернеген,
Намысын жатқа бермеген.
Көк түріктердің ұрпағы,
Егескен сайын ерлеген.
Менің сұлу сезімім сетер еді,
Көңілімді аспанға көтереді.
Айдай әсем арманға асықтырып,
Жұлдыздардың ішіне жетеледі.
Қара түнді қақ жарып аласұрдым,
Арғымағын көңілдің таң асырдым.
Алтын нұрын төбемнен себелетіп,
Құшағын ашты тағы жанашыр күн.
Көктемнің аппақ жаңбыры,
Құйып тұрды сіркіреп.
Таңдардың ғажап тағдыры,
Көзіме жасым іркілет.
Тірліктің тілер түнегін,
Қайраты қайда жүректің.
Даламның әсем гүлі едім,
Жанымды неге мұң өптің.
Жарқырап тұрған жақұтым ба едің,
Басыма қонған бақытым ба едің.
Сандалып бекер сағымды куып,
Өтіпті талай уақытым менің.
Өмірімнің нұры сынды гүл өлең,
Мен өзіңсіз қалай өмір сүрер ем.
Сен кеудемнен төгілгенде маржан боп,
Күй кешемін бір ерен.
Қайран күн қалтарыста күледі ме,
Түн тірлік тұншықтырма түнегіне.
Жем таппай шырылдап жүр бозторғайлар,
Ем таппай мен жылаймын жүрегіме.
Жүрегіңе сенбегенде,
Өз өзіңе келмегенде,
Пәк сезімге шөлдегенде,
Мені ізде…
Лақтырып қамытын азап күннің,
Кері қарап артыма мазақ қылдым.
Шай қайнатым өмір ғой сынағы мол,
Білейін деп қадірін азап күннің.
Жан жүрегім жетім қалған қозыдай,
Сүт сәулесін түнге төкті қозып ай.
Тұл ғаламның түртіндірген бауырын,
Мына өмірдің шыныменен тозығы ай.
Не силар деп атар таңдар келесі,
Есерліктің ербеңдеді елесі.
Ысқырып кеп көкірегіме қадалды,
Уға малған қара тілдің жебесі.
Сен даланың ақ бұлты едің,
Мен қаланың самалы едім.
Көзе толы шарбат сынды,
Сырға толы жанар едім.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі