Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек
Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек,
Ашуың – ашыған у, ойың – кермек.
Мұңдасарға кісі жоқ сөзді ұғарлық,
Кім көңілді көтеріп, болады ермек?
Қартайдық, қайғы ойладық, ұйқы сергек,
Ашуың – ашыған у, ойың – кермек.
Мұңдасарға кісі жоқ сөзді ұғарлық,
Кім көңілді көтеріп, болады ермек?
Кездесесің қайғыға да, күлкіге...
Түскен шақта жұлдыз туып, түн түре,
Өтті әлемнен дүние қуған бір бейбақ,
Мәңгі иесі бола алмай бір мүлкіне.
Мен іштей өлгенмін, күтем көктемді,
Оның тұлғасында іздеп көркемдік.
Бірақ жоқ өзгеріс, жол - төңкеріс,
Арасымызда жанбай шоқ өткенбіз.
Қайғырмағың түссең дағы күрессіңге,
Себебі біз жаралғанбыз күресуге.
Мына жалған өмірде сорлы басқа,
Мың түрлі соққы келіп бірі кетпейме.
Дұрыс қой сенің кетіп қалғаның,
Мендегі бұлдыр Әлемнен!
Кембағал еді, кетік-ті арманым,
Сен келмей тұрып, әуелден…
Көңілде қайғы қалдырмас
Қандай да болса үш нәрсе:
Көкорай шалғын, ағын су,
Әдемі жарың әсіресе.
Түкірдім, бейшара қайғыға,
Ит болып жүрміз ғой байланып.
Сезімді ұмытып жүрегім,
Ей, нәпсі! Отырсың жайланып.
Жалғанда бұл қанша жанды жараладым?
Неше мұңды қайғы болып араладым?
Шығамын да Әуезов театрынан,
Өмір деген театрға ораламын.
Сыр шерпедім, мұңымды жасырғаным,
Болмады, қу дүние басынғаның,
Бақыттының бетпердесін киіп алам,
Әйтпесе қара түнек басымда мұң.
Қайғы шығар ілімнен,
Ыза шығар білімнен.
Қайғы мен ыза қысқан соң,
Зар шығады тілімнен.
Есіңдеме, ңөңге соғылып титаник батқан кеме,
Салқын судан, мұз болып, аязбен қатқан дене?
Бай болса да аямай, сезімдері қос ғашықтың мұз астына,
Кемеменен тереңге батып, ғашық отты өшкен деме!
Кейбір жандардың жүректері Титаниктей,
Жүре алмайды, сезімдерді кемтар етпей.
Талай жүрек, жаралы сезімімен,
Келмес жаққа батады, Титаниктей.
Қыз ғана қалды ол да уайыммен, мұңға батты,
Ай астында, жұлдызға сырға қатты,
Бар үмітін, сеніммен мұзға шақты,
Ал естелік жүрегіне қатты батты.
Аңыз болып,
Аталған алып кеме,
Дәрменсіз болып,
Осылайша суға батты!
Шын бақытын сүйіп тапқан бұл ғалам да,
Махаббат дертінен мен де қапы қалам ба?
Мен де бәлкім ғашық пенде шығармын,
Бұл әлем де теңдесі жоқ сұлу адамға!
Ай туады, бұлт көшеді Көктөбе де,
Махаббат бұл ескертпейді келер де,
Жүректегі саған арналған сезімім,
Тасып тұрмақ, сыймай жатса өлем бе?
Бір қуаныш, бір қайғысыз кетпейді,
Саған ғашық мендей азап шекпейді,
Шын махаббат көрсетейін дегенде,
Өзгелердің көзқарасы шектейді.
Сағы сынған қашқын жандай күйдемін,
Қап бұл жолы да түбегейлі күйредім.
Жұрт алдында жалғыз қалып қалғандай,
Сөз де түйе, ал ісім де түймемін.
Қалайша осы күнге дейін бәрін байқамадым,
Заман емес, адамдар құртқандығын,
Алайда адамдағы жылулықты мен аңсадым,
Аңғармаппын жүректегі шоқ, қара тасқа айналғанын!
Қайта жақсаң, жанама екен ей, шырақтық?
Итте болса мейірім беріп қарап бақтық,
Түбінде саған жау боп, маған шапты,
Қадірін білмеген неткен жаман ех, жарықтық!
Сол үшін де жүрегің қарайды ма?
Мейірім іздеп жүрегің жылайды ма?
Бес күндік мына өмірге зорға келген,
Көңілді, Иманды, Адамгершілікті болу тым қиын ба?
Жаман болса өзіне, өзің үшін жауап бер,
Осы сөзім жүрегің де болсын шер,
Бұл өмірде жақсылыққа сауапсыз, Жамандыққа қалмайды жауапсыз!
Ешкім сені бауырындай көрмейді
Ешкім тыңдап, көңіл бұра бермейді,
Еңбекпенен көтермесең өзіңді,
Бет айналып, қолын бір-ақ сілтейді!
Жуас болсаң, басқа шығып өрлейді,
Өзіңді ойласаң, тас жүрекке теңейді,
Жамандайды, көралмайды иттей қып
Ешкім саған жақсылығын бермейді!
Құрметтемей, ешкім арттан ермейді,
Бетке басып, сөзбен көміп жерлейді,
Жақсылығың артта қалады жасаған,
Содан сені ешкім жақсы демейді.
Қателессең қайта саған сенбейді,
Өз қайғыңды, өзің ұстап жең дейді
Сені қарғап, жаман көрген адамдар
Жәй әншейін қадіріңді білмейді.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі