Күдік
Қызығы бұл дүниенің қалмағандай,
Көңілді мұң қамайды əлдеқандай...
Атып сап ұясына қонған Күнді,
Əлдекім қанжығасын қандағандай.
Жалғыз өмір бұйырған бұл адамға,
Несібең де, сол сыйың, сыбағаң да.
Сезінгенің жөн мұны дін аманда:
Көз ілмегің қас қағым... құлағанда...
«Жас кезде болушы еді бəрі де оңай..,
Азғаны-ай,
Қу тірліктің арығаны-ай».
Көрші Əжей шығады үйден,
Аққуын Алакөлдің шерулеткен
Өтіпті-ау ес жиғанша Елу көктем...
Мың бөліп ақын мұңын теберіктей,
Кім келіп ақын жүгін жеңілдеткен?
Аямай-ақ қой мені, аямай-ақ
Бірі екен деп ақынның жалаңаяқ.
Сенің құлқың – құныкер қу дүние,
Менің мүлкім – тар кепеш, табақ, аяқ...
Мен сенi жақсы көрем шын жүректен,
Жаның – жаз,
жанарың – наз, нұрлы көктем.
Бар дейсiң не жазығы ол жазғанның
Ернiм бара бередi ерiнiңе,
Ерке сезiм ес-түссiз емiнуде.
Алпыс екi тамырың иiгендей
Сен де бейғам бейiлсiң берiлуге.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі