Құдірет бар домбыра ішегінде
Құдірет бар домбыра ішегінде,
Қолыма алып қаққанмын мүшелімде.
Мен онымен қияға көтеріліп,
Мен онымен тереңге түсемін
Он, жігіттер, жігіттер, жалындаған
Он, жігіттер, жігіттер, жалындаған,
Алдарыңда асу жоқ алынбаған.
Көлдің жасыл жайқалған құрағындай,
Қатарларың күн сайын қалыңдаған.
Таңсық көріп, араққа үңілеміз
Таңсық көріп, араққа үңілеміз,
Үңілеміз – сілкіне сіміреміз.
Шақшадай бас бір кезде шарадай боп,
Бір-бір өліп, қайтадан тірілеміз.
Біреулердің қайғысын
Біреулердің қайғысын
Ұғынбайды біреулер.
Ашпайды бар жайды шын
Көңілдері жүдеулер.
Абайдың ізімен
Мен жазбаймын өлеңді түйілгеннен,
Уытты сөз шығады күйінгеннен.
Қыран бүркіт секілді қайқаң етіп,
Шарықтаймын шағымда күйім келген.
Табиғат бүгін иіп тұр
Табиғат бүгін иіп тұр,
Алтынды нұрын құйып тұр.
Алатау-ару асқақтап,
Төбесі көктен биік тұр.
Көктемнің жұпар исі ме?
Көктемнің жұпар исі ме?
Қараймын көкке сүйсіне.
Жүрекке жайлы жыр құйып,
Жауып тұр жаңбыр исіне.
Теңіз боп жаным тулайды
Теңіз боп жаным тулайды,
Шағала қонып шулайды.
Шатырлап көкте найзағай,
Шүйліккен бұлтты турайды.
Көктем, көктем – махаббаттың жаршысы
Көктем, көктем – махаббаттың жаршысы,
Сенде алғаш әнге басып таң құсы.
Сенде алғаш отты еріндер өбісіп,
Сенде алғаш жалын атқан жан күші.
Отырмын гүлді алаңда
Ысырып бұлтты аулаққа,
Күлімдеп көкте күн тұрды.
Күркіреп өзен тау жақта,
Бау-бақша қайта құлпырды.
Армысың, ару Майым
Армысың, ару Майым – көктемдерім,
Құлпырып шешек атқан көк белдерім.
Күй болып күмбір қағып төккен лебің
Тәнімді тебірентіп өпкен менің.
Қиядан қыстағыңа қарап келем
Қиядан қыстағыңа қарап келем,
Қашқалы қанша уақыт тағат менен.
Қасыңа қас қағымда-ақ барар едім
Қағатын болса ұшқыр қанат деген.
Аңсаған асқақ арман, үміт әнім
Аңсаған асқақ арман, үміт әнім,
Мен сені қалай ғана ұмытамын?
Жарқ еткен жалынымен жанарыңның
Жанымды жабырқаңқы жылытамын.
Айрықша белгің өзгеден
Айрықша белгің өзгеден –
Сиқырлы, сұлу көз-берен.
Кереметтігін суреттеп,
Жеткізу қиын сөзбенен.
Тыншымады көңілім
Көк жүзінде жымыңдап түн шырағы,
Шарбы бұлтқа бір сүңгіп, бір шығады.
Тұрған орным қақпа алды, тас қараңғы,
Тыншымады көңілім, тыншымады.
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі