Он сегіз
Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.
Менің жұпар иісімде жалбыз бар.
Жылытады ол тоңдырғанда жанды ызғар.
Көп нөпірдің келе жатсам ішінде
Мені танып қояды ылғи жалғыздар.
Жұбаныш іздеп қайтады құстар,
жанына батып қай қайғы?
Ештеңе ұқпас жеңілтек жел кеп,
жапырақпенен ойнайды.
Ұзатып салып тұрмын қимастықпен,
Жып-жылы сәттер қалған Қарашаны.
... Менің жазған xатыма үндемейсіз,
Сізге сол жарасады...
Біздің жақта күз ғой, аға, күз әлі...
Талай күндер көңілсіздеу ұзады.
Қалтыраған жапырақтай жүректің
жанын ұқпай жүр екенбіз біз әлі.
Бұл күн де өтті,
Алаңдатып, әр қадамын санатып,
Дыбыс шықса жуық маңнан
Өзіне жалт қаратып.
Әлдекім атымды атап шақырғандай,
Әлдекім қасыма кеп отырғандай,
Тұрамын жалт қарауға дауаламай,
Көзімді ашуға да дәтім бармай.
Сары күз сені сағындым
Көңілімнің көшірмесі едің.
Ағымнан саған жарылдым,
Сен қалай кешірмес едің.
Сол баяғы күз бағындай көңілім,
Сол баяғы қарапайым өмірім.
Мені іздеп телефонға үңілсең,
Сол баяғы өзгермеген нөмірім.
Сағынамыз... мұңаямыз... күлеміз...
Күткен бізді міне қайғы, міне күз!
Кету үшін жұлдызға ма? Айға ма?
Бәріміз де автобусқа мінеміз...
Көшені кезеді ақ тұман
Ажалдың күпісін киініп.
Жапырақ құлайды сыбдырлап,
Самалмен үзілген күй іліп.
Осы бір күз жанарымда қалып қалды,
Үйретеді мұңайғанды, жабыққанды.
Қоңыр, әжім алақаны сәлем беріп,
Осы бір күз мені көріп танып қалды...
Сұрқай суық күз, қоғам жүрегі,
Қапырық ой жалмаған қырт міні.
Сәулесіне айналсам мен күннің,
Мені іздеп жоқтайды күрт түні.
Жыламашы жетім қайың, жесір күз,
Жек көрмеші, болдық неге, кесір біз!?
Кешір мені жапырақ қыз, қайың қыз...
Кешір мені, Ай мен жұлдыз, кешір күз!
Күз келсе де, жайқалады жан-рухым,
Бұлт төнсе де, ар ішімде таңғы нұр.
Мөлт-мөлт етіп әйнегінен көзімнің
Сырғи ақты қыркүйектің жаңбыры...
Көзімде – күрең күз бар суықтау,
жапырақтары жалыққан, тоңған.
Кірпігім – ұшы жалаң бұтақтың,
Қыз саусағындай қорыққан...
Күзгі таңда салқын соғып тау самалы,
Иіскеймін. Қалды екен қанша амалым?
Қанша шақырым жолдарым?
Біле алмадым...
Көзімді көкке ашып,
қарағаным пыр-пыр етіп ұшқан сайын,
соңында тұрып қалам
аспанның қай шетіне самғар екен деп...
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі