Қара өлең
Үлкенге керсең қалды да,
Ас құйылды тегешке.
Үлкен билер қалды да,
Құлдар кірді кеңеске.
Бір бақыттың таба алмастан сынығын,
Көңілімнің ылайладым тұнығын.
Мен Аллаға адал едім, амал не,
Тағдыр жиі салды диуан құрығын.
Күлемін өлеңім мұң көрмес үшін
Өлең ғой сарқылмайтын,сөнбес күшім.
Аллама жатсам,тұрсам дұға етемін
Өлеңім жат қолында өлмес үшін
Қара өлеңнің мекені – Қарауылға келемін,
Қара өлеңнің қамы еді, қарап жүрмей жегенім.
Қарағанның ішіне көп тығылып ойнайтын,
Қара өлеңге құмартқан қара бала мен едім.
Қазақтың шын маздаған данасы аз ба?
Қазақтың жыр жазбаған баласы аз ба?
Абайдай асылдан соң – ғасырдан соң
Қара өлең туын тікті Қарасазда.
Тебіренмсем ақиық ақын жайлы,
Жан-жүрегім дәл оттай лапылдайды.
Қалайша келістірер десеңізші,
Әсемдеп,әрлеп,сырлап болған жайды.
Пагон тағып пақырға паң жасаған
Шетімізден даңғоймыз далбасалау...
Құлшылықты құлдарға көп жасаймыз
Тіршіліктің тынысын аңдаса адам
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі