Міншіл Бек
Бек тарыдай мінің болса, «жерлейді», -
Ал өзінің таудай мінін көрмейді.
Сынай қалсаң, «қастекісің сен» дейді,
Ақиқат пен əділ сынға көнбейді.
Бек тарыдай мінің болса, «жерлейді», -
Ал өзінің таудай мінін көрмейді.
Сынай қалсаң, «қастекісің сен» дейді,
Ақиқат пен əділ сынға көнбейді.
Əпеннің көп Ес туралы өсегі:
«Өлеңінің мəні жоқ!» - деп еседі.
Өсек сөзі өзгелерге көшеді,
Өнер бірақ өршеленіп өседі.
Саялады жарын Бек «жүрегім!»деп,
Аялады жасында «тірегім!»деп,-
Күндер өтіп, кəрілік таяғалы,
Күнде зекіп, «кемпірін» аямады.
Сəріден Сəтке бас қайғы;
Сəрсенкүл ұрыс бастайды.
Еріне тағып мың күнə,
«Көріне» тығып тастайды.
«Ерте тұрып, жаттығамын, шынығам!
Еңбек етем, таза ауада тынығам!»-
Деген сөзі – құрғақ болып қалады:
Мекен өзі «месқарын» боп барады.
«Нарық өсіп, кетті, балам берекет,
Жұрт қатарлы жаса сен бір əрекет», -
Деді əкесі, - ал баласы құтырып,
Қару жұмсап, болды нағыз «рэкет».
Əшен апай жынданды да, құрысты:
Əулетіне бұлданды да, ұрысты.
Анайы сөз айтылып тым оқыста,
Ана тілі былғанды «жым – қоқыста».
Байлыққа арын сатты да
Байыпсыз қызы Еркіннің
Табысты күйеу тапты да,
Танымай кетті төркінін.
Тау мен дала, қырқаны
Күн аймалап тұр тағы.
Көкте қалқып бозторғай,
Құбылтып ән шырқады.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі