Өлі әруақпен жүздесу

Ұлт қайраткері Сайын Шапағатовқа

Осынау дүрбелең дүние, мазасыз да қым-қуыт ғұмыр-пәниге адам-пенде баласының жалғыз рет қана жаратылатыны қандай тылсым сырға толы, жұмбақ десеңізші! Қай-қайсымыз да алқара көк түнде көк жүзінен ағып түсетін жұлдыздар тәріздіміз. Бір күн болмаса, бір күн жарық дүниеден аттану жаратылыстың заңы болғасын амалың қанша? «Әркімнің маңдайына жазылған тағдыры, тіршілік - ғұмырының өлшемі бар» деседі кәріқұлақтар. «Дүние-жалған-ай, өмір өтіп барады» деп әрбір күнін санайды екен бұрынғылар. «Қайткенмен де «жазмыштан озмыш жоқ» екендігі өзінен-өзі түсінікті. Сондайлық жаратылыс заңы бола тұрса да, жанды бейне, отты кеуденің бір мезетте жер астына тығылып, жаны бақиға мәңгілікке жоғалатынына тіпті де сенгің келмейді-ау. Өлді деуге қалай айтсаң да қимайтын, өз құдіретіне иландырмай қоймайтын Тәңірім жаратқан әулиелер де бар шығар. Сондай әруақты ер, асыл туған арғымақтарымыздың бірі де бірегейі Сен едің!

Өткен түнде тағы да түсіме кіріп, көзімді ашсам, кәдімгідей-ақ үйімнің төрінде отыр екенсің...

Кеттім деп ортамыздан жасыма, Аға,
Едің ғой көз тіріңде жасын дара.
Ерлерді өлді деуге кім сенеді –
Жаралған елден ерек асыл, дана, -

деген өлең жолдары еріксізден тіл ұшына орала берді..

Ал сен болсаң баяғы бәз қалпыңда, жүзің ұқсап жалын атқан жарқылға, жон арқаң мен тұла бойың жалданып, ұқсамай түк жұрт ойлаған марқұмға:

Келіп тұрдың түнгі ұйқыңнан селт етіп,
Мен де ояндым қиялды алыс серметіп,
Құшағыңды жайып маған қарайсың,
Жанарымнан жас төксем бе селдетіп?!
Өр жүзіңде өшпес алау лапылдап,
Жаныма бір келдің дерсің жақындап.
Көздерінде қайсар мінез мәрттігің,
Жер құшсаң да жүр екенсің жалындап.
Мен ойладым: сендік жүрек тоқтамай,
Соғар дейсің мәңгі лаулар оттардай.
Келіп тұрдың, келіп тұрдың жаныма,
Өн бойыңда үзілмейтін тоқ бардай.
Баурап алдың азаматтық тұлғамен,
Енді ғана Күн шыққандай нұрлы әлем.
Рухыңның өшпесіне сендім де,
Жүгінгенмін жүрек жарды жырға мен.
Таңға салым ұйқымды алдың демес ем,
Өзің менен сұхбаттасам, кеңесем.
Сенің менен сұрайтының - ел жайы,
Сол еліңді алға бастар кемесі ең,
Ортамыздан ерте кеттің неге сен?!
Туған жердің ойлайды енді қамын кім,
Жұрттың жүзін алған билеп сағым-мұң.
Қысылғанда шығатұғын ту ұстап,
Сұңқар сынды өр жүзіңді сағындым,
Халқың сыйлар қасиетіңе табындым.
Қадіріңді енді білген елің де,
Қыраны едің қалықтаған көгінде,
Туған дала намысты ұлға зар болып,
Тұмса тірлік алған жаулап тегінде.
Өздік қамын қамдауменен кімің де,
Күндер күйбең жатыр өтіп бүгінде.
Қазақ қашан Ел болады
Ер туып,
Ұлттық рух тұрар есіп үніңде?!

...Тағы да өзіңмен сырласамын. Сен еліңді бірлікке, батылдыққа, қайсарлыққа, ақыл мен айла, парасат пен пайымға, ер жүректілік пен еркіндікке үндейсің. Жағымпаз бен жәдігөй, алаяқ пен арсыздарды жүндейсің. Туған дала төсін қимай жаралы, Ашу менен Ыза-

Кектен түтейсің...
Оспадар мен ойсыздарға,
Ойран салған мисыздарға,
Рухы пәсең қансыздар мен
Ашқарақтанған тойымсыздарға
жол бергің келмейді!

Көзіңнің тірісінде оларды хан ығардай қаһарыңмен, қанжар сөздеріңмен тілгілеп, үркітуші едің. Еркін де егеменді ел боламыз дегенде ерте сөніп кеткен Шолпан Жұлдызым-ай!!!

Сен жер астын құшсаң да, киелі топырағың үшін, қасиетті ел-жұртың үшін жаның маза таппай азалануда. Өлі әруақтардың киесі атып, көрсоқыр кеуде жазалануда...

Түбінде Әділеттің келері анық,
Дүниеде озық ойдың жеңері анық.
Ерлердің бағасына жетеді ақыр
Ертеңін ойлайтұғын дана халық.
... Күндер, айлар, жылдар өтіп жымысқы,
Жазатын бір қайда кездер тынысты?
Қайран, ерім, бұл өмірден сен өтіп,
Жалын атқан жауырын біздің құрысты.
Дем беретін, леп беретін, Маздағым,
Қалай ұшып барады аппақ Қаздарым?
Сен ұйқыңнан тұра келші кенеттен,
Дүр сілкінсін дүние қуған қазағым!
...Сен менің қасымдасың,
Адамгершілік мұратыңмен,
Адам деген ұлы атыңмен,
Арқалы тұлғаң менен,
Азаматтық кескініңмен,
Абзал келбетіңмен,
Ақжарқын қалпыңменен,
Қарақан бастың қамы емес,
Елің менен жеріңнің
Келіпсің жайын сұрауға.
Кием боп елес бердің бе,
Сөзімді елге жеткізер
Жан ғой деп маған сендің бе?
Үйіме келдің тағы да,
Отырдың төрде, ардағым,
Келе бер солай жаныма
Өлмесе деген арманым.
Өзгеге намыс бермеген
Тентек те текті тарпаңым!
Жатсаң да жердің астында
Тайғақты жолдар туғанда
Еліңді қолда, әруағым!