"Табиғатты аялау – адамзаттың парызы"

Табиғатты аялау – адамзаттың парызы

Табиғат – бұл біздің ең үлкен байлығымыз. Ол бізге жарық күнді, таза ауаны, мөлдір суды, түрлі жеміс-жидекті, жан-жануарлар мен өсімдіктерді сыйлайды. Адам баласы жер бетінде алғаш пайда болғаннан бері табиғатпен тығыз байланыста өмір сүріп келеді. Бүгінде сол табиғатты қорғау – барша адамзаттың басты міндеті, парызы.

Мен кейде ойлаймын: егер табиғат болмаса, біз қалай өмір сүрер едік? Жап-жасыл орман, сыңғырлаған бұлақ, самал жел, құстардың сайраған үні – бұның бәрі бізге өмірге деген қуаныш сыйлайды. Табиғат тек қана әдемі көрініс емес, ол – тіршілік көзі. Сондықтан да біз табиғатты аялауға, қорғауға міндеттіміз.

Алайда, өкінішке қарай, қазіргі кезде адамдар табиғатқа көп зиян келтіріп жатыр. Ағаштарды кесіп, орманды жойып жатыр, өзен-көлдерді қоқыспен ластап жатыр, сирек кездесетін аң-құстарды аулап, оларды жойып жіберуде. Ауаның ластануы, климаттың өзгеруі, жауын-шашынның азаюы – осының бәрі адам қолымен жасалып жатқан экологиялық мәселелер. Табиғат үндемейді, бірақ ол бәрін байқап тұр. Егер біз табиғатқа жамандық жасасақ, ол да бізге соны қайтарып береді. Қуаңшылық, аптап ыстық, дауыл, су тасқыны сияқты табиғи апаттар жиілеп барады. Бұл – табиғаттың «оян, адамзат!» деген ескертуі.

Бірақ бәрін өзгертуге болады. Ол үшін әр адам өз ісінен бастау керек. Табиғатты аялау үшін міндетті түрде үлкен адам болу шарт емес. Біз – оқушылар да өз үлесімізді қоса аламыз. Мысалы, мектепте немесе үй маңында ағаш отырғызуға көмектесу, айналаны таза ұстау, су мен жарықты үнемдеу, қоқысты жерге тастамай, арнайы орындарға апару – осының бәрі табиғатты аялауға көмектесетін қарапайым, бірақ маңызды істер.

Мен өз ауылымда көктем сайын ата-анаммен бірге тал отырғызуға қатысамын. Ол кезде мен өзімді табиғатқа кішкене болса да жақсылық жасап жатқандай сезінемін. Ағаш отырғызу – бұл тек бір тал емес, бұл – болашаққа жасалған қамқорлық. Ол ағаш өсіп, көлеңке береді, ауаны тазартады, құстарға үй болады.

Сыныбымызда біз «табиғатты қорғайық» деген сынып сағатын өткіздік. Сол кезде біз плакаттар жасап, табиғатты қорғау туралы өлеңдер оқыдық, өз ойларымызбен бөлістік. Бір сыныптасым: «Табиғат – анамыз сияқты, егер біз оны ренжітсек, ол да бізге өкпелейді» – деді. Бұл сөз менің есімде мәңгі қалды. Себебі табиғат – шын мәнінде біздің анамыздай. Ол бізге бәрін береді, ал біз оны сақтауымыз керек.

Табиғатты аялау – бұл үлкен сөз. Бірақ ол тек сөзбен емес, іспен дәлелденеді. Бәрі өзімізден басталады. Әр күн сайын бір жақсы іс жасасақ – табиғат соған риза болады. Бір ағаш отырғызсақ, бір қоқысты жерден көтеріп тастасақ, кранды босқа ашып қоймай, суды үнемдесек – осының бәрі табиғатты сақтауға қосқан үлесіміз.

Қорытындылай келе, мен айтар едім: табиғатты аялау – әрбір адамның борышы. Табиғат бізге тыныс алу үшін ауа, шөлдегенде су, ашыққанда тамақ береді. Оны қорғау – тек бүгінгі күн үшін емес, болашақ ұрпақ үшін де керек. Егер біз табиғатты қорғасақ, ол да бізге қамқор болады. Табиғат – біздің өміріміздің негізі, ал оны сақтау – адамзаттың парызы!