Ғашықтық ғаламаты

Ғашықтық ғаламаты Ғашықтық – бұл адам жүрегінің ең нәзік, ең тылсым, әрі ең құдіретті күйі. Ол – сезімнің шыңы, жанның оянуы, болмыстың терең иірімдеріне бойлау. Ғашықтық – көзге көрінбейтін, алайда жан дүниені төңкеріп, адамды бір сәтте мүлде басқа әлемге жетелейтін ұлы күш. Ғашық болған жан үшін әлем өзгеріп сала береді. Күн жарығы жарқырай түседі, желдің сыбыры әуенге айналады, тіпті уақыттың өзі жүрек соғысына бейімделгендей болады. Бұл – сөзбен жеткізуге келмейтін ерекше күй. Ғашықтық – шынайы сезімнің бастауы, жан мен жанның үндестігі. Бұл сезім адамды кемелдендіріп, оның ішкі әлемін байытады. Нағыз ғашықтық – тек сыртқы сұлулыққа ғана емес, жан сұлулығына, рухани үйлесімге негізделген. Мұндай сезім адамды өзгертеді, жақсылыққа жетелейді, қиялды кеңейтеді. Көптеген ғұламалар мен ақындар махаббатты адамды Аллаға, ақиқатқа, сұлулыққа жақындататын күш ретінде сипаттаған. Әл-Фараби мен Руми, Абай мен Мұқағали – бәрі де ғашықтықты жүрек пен жанның шын тазаруы ретінде жырлады. Адамзат тарихындағы ең ұлы шығармалар – поэзия, музыка, сурет, тіпті сәулет өнерінің жауһарлары – махаббаттан туған. Ләйлі мен Мәжнүн, Қозы мен Баян, Ромео мен Джульетта – бұл тек көркем бейнелер емес, адамзаттың махаббатқа деген мәңгілік іңкәрлігінің айғағы. Ғашықтық шабытымен жазылған өлең – шындықтың үніндей, жүректің тіліндей. Ғашықтық әрдайым жеңіл жол емес. Онда сағыныш бар, сарғая күту бар, кейде үнсіздік пен күрсініс бар. Бірақ дәл осы сәттерде адам шынайы төзімділікті, сабыр мен сенімді үйренеді. Ғашықтық – жүректің сабырын, жанның беріктігін шыңдайтын мектеп. Ғашықтық – адам жаратылысындағы ең асыл қасиеттердің бірі. Ол адамды адам ететін, оны шабыттандырып, рухтандыратын, кейде жанын жаралап, сонымен қатар емдейтін тылсым құбылыс. Ғашықтық – ғаламның тынысы, тіршіліктің мәні, өмірдің өзі. Кімде-кім шын ғашық бола білсе – ол өмірді де шын сүйе біледі. Ал махаббатпен өмір сүрген жан – ешқашан босқа өмір сүрмиді

---