Қазақ қызының жаңғырығы

Менің атам жүрді жердің бетінде,
Өтті өмір қиындықпен күресте.
Ашаршылық, кіші Қазан тағы бар,
Не көрмеді қазақ байғұс бұл жерде.

Ішім ашып қынжылады менің де,
Кімдер отыр, қарашы бір билікте.
Орыспенен кей қазақтар сатқындап,
Қайтпек бұлар ертеңгі бір кезеңде?

Бірақ біз де бүгілмейміз сынға да,
Атам сынды ұмтылармыз мұңға да.
Жігер, рух — жанымызда алаулап,
Қандай көмек қажет менен бұл шақта

Аштығының азабынан қырыла,
Кім бар, кім жоқ — әне бір күн, таңда.
Мәйіттер де көшелерде жатқанда,
Аяушылық танытқан-ды қазақ та.

Қазір жоқ көмегі бар атам менің жанымда,
Болармыз біз тілекші құлшылықпен дұғада.
Тек сатқынның жасағаны алашқа,
Тілеймін — қайтсын жауап Құдайдан сол жауларға

Жатқан жері жарық болсын деп бағыштаймын,
Ерліктерін ұрпағына айтып шарықтаймын.
Зұлмат жылдар зардабын ұмытпаймыз,
Үмітпенен жаратқаннан жақсылықты біз сұраймыз.

«Journiverse» білім беру орталығының оқушысы: Темирболатова Нұрайым