Басында миуа ағаштың сайрар бұлбұл

Қайыпалды егдерген шағында жас әйел алады. Тойға кезіккен Абылға Қайыпалды:

- Замандас келіншегім көңілсіз отыр, осыған арнап сөз айтып жібер, - дейді. Сонда Абыл айтыпты:

Басында миуа ағаштың сайрар бұлбұл,

Жігіттік - өтер, кетер бір қызыл гүл.

Қусаң да қос ат алып бір шалдырмас,

Қамшылап Әбу жылан мінсең дүлдүл. 

Қусаң да қос ат алып бір шалдырмас,

Алтайы беріктен қашқан итке алдырмас.

Ау, тақсыр, алған жарың жақсы болса,

Көңіліңді дүниеде бір қалдырмас.

Алғаның жаман болса, басың күтпес,

Кей пенде, Тәңір салса, тастап кетпес.

Жігіттер, болсаң тату, жақсымен бол

Дүниенің асылындай баға жетпес. 

Ел болмас мақтаса да кісі еліндей,

Жіп тұсау - жаман жолдас - кісеніңдей.

Қанша жақсы десең де соңғы жолдас,

Бола алмайды әуелгінің мүшеліндей. 

Ханымды сен айтасың келіншек деп,

Ханды ханым айтпағай еріншек деп.

Тіліңді халқың алса да, қатының алмас,

Бұзаудай ноқта тартқан шегіншектеп.