Өлең, жыр, ақындар

Шағылысып шағылмен күн шөлмегі

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2010
Шағылысып шағылмен күн шөлмегі,
Алып келген осында мың шілдені.
Безек қағып сонда да кесірткелер
Тоқтамайды тіршілік құм-шөлдегі,
Ойыменен ұғысып, құптасып қыр,
Жайылып жүр жануар жұптасып бір.
Қу даланың өзіне қына шығып,
Тау мен тастың өзін де мүк басып тұр.
Өскен анау көк сазда құлшынып тал,
(Кірмейді оған қураған бір шыбықтар)
Қара табыт сияқты
Қара пәле
Қара асфальттың астында тіршілік бар
Қай бұтағы болмасын бүкір шығып,
Қасарысып өседі мықыр шыбық.
Арпалыспай,
Алыспай,
Тіршілікті
Даттай беру сыртынан — күпіршілік!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күншуақ

  • 0
  • 0

Қолдан келсе, шуақ болып кетер ем,
Сосын мәңгі қабақ шытпай өтер ем.
Сыздықтаған сәуле-душтың астында
Тулақ жонын қыздырады көтерем.

Толық

Қала менің тұғырымдай

  • 0
  • 0

Қала менің тұғырымдай,
Тағымдай.
Дала бірақ қол бұлғайды сағымдай.
Шопан ұлы,

Толық

Өзіңді тану — өзгені тану

  • 0
  • 0

Менің өзім қызық жанмын, қарағым.
Қалай тұрам?
Қашан қайда барамын?
Қалай ішем елдің берген сусынын?

Толық

Қарап көріңіз