Өлең, жыр, ақындар

Жалау

  • 22.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1885
Үстімде шапан кеп жамау,
Тоңамын шуақ сәл ауса.
Есімде менің сол жалау,
Кәдімгі қызыл жалауша.
Ноябрь өткен, той өткен,
Артынша дереу қар жауды.
Жалғыз менмін сол көптен
Тастамай жүрген жалауды.
– Мінекей, жігіт кісі! - деп,
Үлкендер мақтап кетеді.
Қолыма тоңған мүсіркеп
Кемпірлер қарап өтеді.
− Осыныкі не әлек? - деп,
Ересек қыздар күлгендей.
Жүгірем алға дедектеп,
Бірінің сөзі миға енбей.
Озды ғой жылдар, жас қанша,
Белестен белес аттаған.
Октябрь-парад басталса,
Ту ұстар болды салт маған.
Жылда бір абзал борышты
Орындап қайтқан кісідей,
Жылытады ғажап сол ішті,
Жаныма жаққан ісімдей.
Таланға түссе тас талай,
Табатын қуат, дәрменім,
Қолымнан жүрген тастамай,
Бәлкім, сол менің бақытым,
Бәлкім, сол менің дәуренім!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Найзағай

  • 0
  • 0

Сен едің бір «құдірет»
Зәресін алған талайдың.
Жағасын ұстап, күбірлеп
Қарт әжем бұлтқа қарайтын.

Толық

Гүл қып ұсын біздің өмір шындығын

  • 0
  • 0

Ылғи таңда күн асылып аспанға
Алтын саусақ тереземе басқанда,
Қақпама кеп бір ақ білек созылып,
Ұқсар кейде аулама гүл шашқанға.

Толық

Жылашар

  • 0
  • 0

Отанның дүрс-дүрс соққан жүрегінен —
Москва, мәңгі тірек Кремльден,
Куранттар сыңғырының арасынан
Жылдардың сан кіргенін білемін мен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер