Өлең, жыр, ақындар

Жалау

  • 22.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1939
Үстімде шапан кеп жамау,
Тоңамын шуақ сәл ауса.
Есімде менің сол жалау,
Кәдімгі қызыл жалауша.
Ноябрь өткен, той өткен,
Артынша дереу қар жауды.
Жалғыз менмін сол көптен
Тастамай жүрген жалауды.
– Мінекей, жігіт кісі! - деп,
Үлкендер мақтап кетеді.
Қолыма тоңған мүсіркеп
Кемпірлер қарап өтеді.
− Осыныкі не әлек? - деп,
Ересек қыздар күлгендей.
Жүгірем алға дедектеп,
Бірінің сөзі миға енбей.
Озды ғой жылдар, жас қанша,
Белестен белес аттаған.
Октябрь-парад басталса,
Ту ұстар болды салт маған.
Жылда бір абзал борышты
Орындап қайтқан кісідей,
Жылытады ғажап сол ішті,
Жаныма жаққан ісімдей.
Таланға түссе тас талай,
Табатын қуат, дәрменім,
Қолымнан жүрген тастамай,
Бәлкім, сол менің бақытым,
Бәлкім, сол менің дәуренім!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір сәт

  • 0
  • 0

Тағы бір таң,
Талай болды атқалы,
Аспан дарқан
Күн табағын тартқалы,

Толық

Тас қоршауда көкорай

  • 0
  • 0

Қоршай салған сұрғылт тас,
Ортасында діңгегі.
Тарих әсте ұмытпас
Қалған бұл да бір белгі.

Толық

Найзағай

  • 0
  • 0

Сен едің бір «құдірет»
Зәресін алған талайдың.
Жағасын ұстап, күбірлеп
Қарт әжем бұлтқа қарайтын.

Толық

Қарап көріңіз