Өлең, жыр, ақындар

Ана туралы жырлардан

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1680
1
Сенен, ана, сегіз бала жаралған,
Сенен, ана, сегіз сәби нәр алған.
Балалығым ұстағанда, мен сені
Қызғанушы ем кенже туған балаңнан.
Сонда маған сабырменен қараушы ең,
Не бір асыл қымбатым деп санаушы ең.
Алушы едің жанарыңмен тоқтатып,
Кешір мені, кеш ұғынсам, ана сен!
Сақтап сәби жанды қауіп, қатерден,
Сен болғанда мені өмірге әкелген,
Мен екенмін, мейірімің молайтып,
Тұңғыш рет ана атағын әперген.

2
Қуаныш пен қайғының екі арасын
Сен ғана өлшеп, мәніне жете аласың.
Қуанышқа шын ортақ бола біліп,
Жылағанды мәз-мейрам ете аласың.
Ол сенін жұрттан бұрын тыңдағаның,
Адамның тұңғыш даусын, жылағанын
Сәл жымиған сәбидің кескінінен
Ұқтың алғаш шаттықтың нұрлы ажарын.
Қарсы тұрар қайғыға өзіңде ерлік,
Үйренгенсің бақытты көзің көріп.
Қуансам да, қашанда қайғырсам да,
Көз алдыма тұрасың өзің келіп.
* * *
(Ф. ТЮТЧЕВТЕН)
Қарашы сонау айдынға,
Тірілген судың бетіне,
Иегін артып ағынға,
Ағады сендер жөңкіле.
Күндіз де түнде еріксіз,
Азайып, кеміп, жұқарып,
Барады жылап, еріп мұз,
Бір-бірін соғып, мұқалып.
Үлкені де кішісі,
Бәрі бір болып, енді олар,
Қалмай белгі, еш түсі,
Құрдымға сіңер, жоғалар.
Тірлікте қылған дәсердей
Адамдық аттың «мен - мені»,
Емес пе бейне сол сендей.
Ойнақы тағдыр сендегі?
* * *
(С. Есениннен)
Батар күннің өшіп қызыл қанаты,
Мүлгіп шарбақ, тұр тұманның ішінде.
Жабықпа сен, үйім, жанның панасы,
Тағы жалғыз қалдық - ау деп күрсінбе.
Төбедегі судырлаған қамысқа,
Ай тұр сүртіп көкшіл жиек мүйізін.
Мен шығарып салмай қалдым алысқа,
Ол сапарға жалғыз кетті жолы ұзын.
Білем, жылдар қам көңілді жұбатар,
Сол жылдардай дерт айығын, тыншығар.
Пәк жаны мен бал ерінің ол сақтар,
Сақтар дағы жат адамға ұсынар.
Әлсіз адам көрінгеннен бақ сұрар,
Мықты кісі күшке сенер жалықпай.
Ол жат адам жаныштар да лақтырар
Жеге - жеге тер шіріткен қамыттай.
Деме маған: тосқаның тек сол тағдыр,
Өшпендікті көп ойлаудан не қиын,
Соғар біздің мекен-жайға тағы бір
Жылытуға қойнындағы сәбиін.
Шешер тонын, шешер тағы шәлісін,
От басына менімен бір мекендеп.
Еркелер де, айтар маған таныс үн:
Менің балам саған тартқан екен — деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

1954 жыл

  • 0
  • 0

Ұлы адам! Енді қалам, сыяменен,
Қуат ап құдіретіңнен құям өлең.
Кеудемнен көтерілді дауылды күш
Өзің боп ойы биік, қыялы өрен.

Толық

Эпилог (Далаға сапар)

  • 0
  • 0

Тұйықтап Торғай қала төрт көшесін,
Көтеріп биік тұлға көкке еңсесін,
Мектеп тұр жоғарыда, күнге қарап,
Жазулы маңдайында қадірлі есім.

Толық

Кішілік туралы баллада

  • 0
  • 0

Секілді өлең-жырдың әулиесі,
Тебіренген теңіз болып жан-жүйесі,
Маңдайы жырта қарыс секілді бір
Ақылдың ақ шалқары, ой дүниесі,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар