Өлең, жыр, ақындар

Салқын ауа, самал жел...

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 4581
Қайран дала, туған жер,
Қасиетің нендей - ді?!
Сағымды сай, мұнар бел
Көз алдымда көлбейді!
Екеу ме еді жүрегім,
Сен сыйлаған кеудеме?
Тұрсын, ба ұстап біреуін,
Ыстық - ақсың сен неге?
Көңіл шіркін құс білем,
Кетті көгіңді аралап.
Мұндай ғажап күшті мен
Ұға алдым ба бағалап?
Сәлем, сауық сайран күн,
Сағынып қалған екенмін,
Иісіңнен сенің айналдым,
Бесігім, туған мекенім.
Шырқа, туыс, сала бер,
Әнің бір ыстық, тамаша - ай!
«Салқын ауа, самал жел —
Қостанайдың даласы - ай!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Киік

  • 0
  • 0

Қолға түспей қырын қашқан бір киік,
Сені көріп жүрек шіркін жүр күйіп.
Саған асыл соқтым тұғыр кеудемнен
Тұршы сонда, төмендемей, тұр биік.

Толық

Шақпақ тас

  • 0
  • 0

Инженер, дос сыйлаған
Жез аралас шақпақ тас.
Серіктейсің сен маған
Жанымнан от жоқтатпас.

Толық

Жалын биі

  • 0
  • 0

Алатауда киік болып зырладың,
Аттап-аттап ақ ала бас шындарын,
Есіккөлді көре салып қарғыдың,
Ойламастан аңдап тұрған кім барын.

Толық

Қарап көріңіз