Өлең, жыр, ақындар

Салқын ауа, самал жел...

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 4674
Қайран дала, туған жер,
Қасиетің нендей - ді?!
Сағымды сай, мұнар бел
Көз алдымда көлбейді!
Екеу ме еді жүрегім,
Сен сыйлаған кеудеме?
Тұрсын, ба ұстап біреуін,
Ыстық - ақсың сен неге?
Көңіл шіркін құс білем,
Кетті көгіңді аралап.
Мұндай ғажап күшті мен
Ұға алдым ба бағалап?
Сәлем, сауық сайран күн,
Сағынып қалған екенмін,
Иісіңнен сенің айналдым,
Бесігім, туған мекенім.
Шырқа, туыс, сала бер,
Әнің бір ыстық, тамаша - ай!
«Салқын ауа, самал жел —
Қостанайдың даласы - ай!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт және біз

  • 0
  • 0

«Көп көрген, көп жасаған адам ғой, — деп
Ескінің әңгімесін соған ғой», — деп,
Сұрайтын әдет еді қарт кісіден
Тоздырған сенен бұрын талай көйлек.

Толық

Домбыра

  • 0
  • 0

Шабытты, шапшаң, мінезді
Сонау бір жігіт шағында,
Шебер-ақ екен бұл өзі
Домбыра баптап шабуға.

Толық

Ақ үй туралы аңыз

  • 0
  • 0

− «Абылайдың ақ үйі» - дейсің бе, сен?
− Енді көріп, еркін ғой - менсінбесең!
Қызылжардың бастағы тәжіндей боп,
Сол түсетін есіңе Есіл - десең.

Толық

Қарап көріңіз