Аға атымен

Тахауи Ахтановқа

Уақыт-ай,
ойыншы екенсің, Тақанды ұтқан,
Кеп-кеше екпінімен атан жыққан,
Шыңғыртып дізеге сап асауларды
Шыдатпай үзіп бырт-бырт,
арқан құртқан.
Аузына «аһ» дегенде жалын құсқан,
Ақ шабыт жүрек кернеп, жанын қысқан,
Ақ берен көзін көкке сүйеп қойып,
Аққуды таңдап алған қалың құстан.
Ағаны әлі де жас сақтамақшы ем,
Мәпелеп бала құстай баптамақшы ем,
Не дейін, уақыт, саған, Тақанды да
Елуге алып кепсін қақпалап сен!
Бауырлас жиырма бес жыл жұп
жазбастан,
Иментіп, аға тұтып, мін қазбастан,
Еркелеп, ескен желдей гуілдесіп,
Жігіт ек түзу, қисық жолдар басқан.
Қапыда келіп қаппыз бір талай жер,
Жүргенде кеудемізден тарқамай жел,
Асаудай көнбесе де басын шайқап,
Тақаңа жасынды айт деп қолқалайды ел!
Келбеті жап-жас күйі тұрған маздап,
Болмай ма сабыр етсе, шіркін, аздап,
Тұрғанын көрмеймісің ақ көңілдің
«Елу» деп айта жаздап, айта жаздап.
«Қой» деуге қолым қысқа, дәрменім жоқ,
Елуден сақтайтұғын дәрім-емім жоқ,
Қашанда өзі мықты біздің Тақаң,
Елуге көніп тұрған әлі көңілің жоқ.
Еменнің ерте болмас бір сыңары,
Ерлердің қашанда алда бір сынағы,
Ақ білек, бір қара көз жетектесе
Еріп-ақ кетейін деп тұрсың әлі!
Жасай бер, ақ көңілім, дарқан ағам,
Елуде жүздің жүгін арқалаған.
Жүзінде мыңның жүгін арқалауға
Халық тұр қарсы алдында қолқалаған.

---