Өлең, жыр, ақындар

Көп адамның тұрағы бар

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1956
Көп адамның тұрағы бар,
табаны жоқ секілді.
Табансыздың тайқымасқа
амалы жоқ секілді.
көп ісімнің азабы бар,
сауабы жоқ секілді.
Көп ойлардың сауалы бар,
жауабы жоқ секілді.
Бұдан өзге түк ұға алмай, түк алмай,
Отырмын мен суып қалған қиялдай.
Отырмын мен сонша жүдеп, сонша арып
Айлы түнгі Алатаудай томсарып.
Табансызға таяқ болғым келгенмен,
азаптыны аяп көргім келгенмен,
сауалдарға жауап бергім келгенмен
көкірегімнен көре алмадым көлді өнген,
жанған шырақ көре алмадым кеудемнен.
Өйткені мен - қателігім сезінем
қарап едім дұшпандардың көзімен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Желтоқсан

  • 0
  • 0

Жапырақтың сарысы, қызылдары
қызыл-сары дыбыс боп ызыңдады.
Ербеңдейді не біліп бұта басы? —
жұтамашы, табиғат, жұтамашы.

Толық

Суыртпақ

  • 0
  • 0

...Маңдайы оның өткен өмір қолжазбасы – бәрі мұң,
Сол жазуға жетілік шам түсіретін жарығын.
Сөнер сәуле қалтылдайтын, қалтылдайтын әжем де,
Қалтылдаумен өткізіпті ол өмірінің жарымын.

Толық

Күз-көңіл

  • 0
  • 0

Гулеп кетті жел тұрып маңай тағы,
Кәрі қурай ызыңдап ән айтады.
Мойын жүні үрпиіп жетім торғай
аяныш-сезіміңді молайтады.

Толық

Қарап көріңіз