Сұлтан Ғалиев

Жолдарында Гулаг, Карлаг із қалған,
Қуғын сүргін заманыңда зобалаң.
Келешекке алдын-ала ой салып,
Жетпіс жылда не боларын болжаған.
Таңданасың ойшыл дана шешенге,
Тайсалмастан қанды балақ көсемге.
Россия диктатура көзі-деп,
Кесіп айтқан ем іздеуге кеселге.
Зорлықпенен қаланған соң іргесі,
Ол өтпелі күнін кешер өлмеші.
Шығыс қалар солған сорлы күйінде,
Жем қылған соң қызыл иттің бүргесі.
Жасқанбастан жалтақтамай ешкімге,
Ол сәулесін төкті түнек тас күнде.
Адамзатты ізгілікке шақырып,
Орнау үшін Теңдік жердің үстінде.
Құрсаудағы мұзды жарған кемедей,
Оны үні ұмтылғанда күнге өрлей.
Қасіреттің қайғы бұлты түнеріп,
Алдын кешті әділдікке жол бермей.
Сарқылмасқа еркіндіктің қайнары,
Жету үшін ұрпағыңа ойлары.
Қайран сабаз көріпкелді данышпан
Ел есінде мәңгі алауға айналды.

---