Атасу - Манақы

"Атасу - Манақы
Ат ойнатқан Шөкеман".

Осы аңызды оқып ем
Ертеде бір кітаптан.
Көкейге сонан тоқып ем
Кеңесім болып ұнатқан.
Қайда екен деп Атасу?
Кім екен деп Шөкеман?
Өлке ме екен өскен ну
Сол үшін қазақ төккен қан?..
Сондай сансыз ойлардың,
Еріп ем ұзақ артынан.
Анықтай алмай қойғамын
Хабарым аз боп парқынан.
Атасудың алқабы
Сәті кеп түсті алдыма,
Етектеп шел мен Арқаны
Жол жетектеп барды да.
Тірелді әкеп бір қырға,
Шаншыла біткен жазықта.
"Табасың шешу бір сырға
Жет мүддеңе жазып та..."
Дегендей бейне тас қорған,
Жалғыз шоқы басында.
Таңбадан басқа тасқа ұрған,
Түк белгі жоқ қасында.
Көп тоқталдым ойланып,
Шөкема шоқы қырында.
Шөкеман қолға сүңгі алып
Қарады - ау қырдан Қырымға
Шыққан ғой атты ойнатып,
Жауынан сұрап жекпе-жек
Найзасын бұлтқа бойлатып,
Алуға батыр жайдан кек,
Суырылып шығып көп қолдан,
Кірген ғой жаудың шебіне.
Ажалы жетіп сол жолдан,
Кездесіп дұшпан кегіне,
Мерт болған ғой арыстан,
Арқадан жауды бостырып,
Талқандап шебін алысқан,
Тозығын шөлден тостырып,
Қалған ғой сонан бұл аңыз.
"Атасудың бойында
Шөкеман сынды ер нағыз
Сақталып халық ойында,
Қалды ма ерден өсиет,
Сүйегін қой деп сол дөңге,
Мекенім болсын осы шет,
Қаламаймын жерді өңге,
Сылдырап ақса Атасу,
Тыңдайын судың сыбдырын,
Балбырап өскен қалың ну,
Мал қаптасын ой-қырын
Мынау тұрған Қаражал
Қазынаның болат қоймасы,
Қопар да құрыш бар тасы.
Дегендей батыр жастанып,
Жатыпты жартас бұйраттан.
Ұрпағы бүгін тасты алып,
Бұйратты бордай қиратқан.
Шөкеман сынды батырдың
Төгілген бүгін атын кім,
Құрбан болған халқы үшін,
Еңбегі ердің төленген
Ел қамын еңіреп ойлаған,
Ұрпағы баққа бөленген
Қоныс қып мәңгі орнаған.
Ердің есімін мақтаныш,
Айтады бүгін ер ұрпақ,
Қазынасын асыл ақтарып,
Орнаған завод қала сап...

1957

---