Бахара

"Бұхараи шәріп" деп
Әлемге атын дәріптеп
Мақтанып тәжік, өзбек
"Қасиетті қала" деп,
"Туғызған талай дана" деп,
Әлемге шерткен әсем кеп.
Құлақта жүрген сол сарын
Білуге ынтық не барын.
Құмарды жаным жасымнан,
Ынтызар болып сол кезден
Сипатын сырттан ой кезген,
Кеңес іздеп ғасырдан.
Сәті түсіп сақ саулы ой
Жүруге көңіл ұрды бой,
Аттандық жолға аспанмен.
Қарт Торанның көгімен,
Сейхонның асып шегінен,
Тілдесіп талай асқармен
Келдім Бұхар қалаңа,.
Басымды иіп данаңа
Ибн Сина, Рудаки Дахиқыдай балаңа.
Салауатты сарайлар,
Келіп кеткен талайлар,
Ғасырлар салған қатпар жол,
Ажымындай қарт ана
Қатпарланып қарт қала,
Ескерткіш болып оң мен сол.
"Келсең ашық құшағым,
О шағым мен бұ шағам,
Алдыңнан бәрін жайнатам,
Аңыз болған әлемге,
Атағын жайған бар елге
Шежіресін заман сайратам",-
Деп тұрғандай әрбір үй,
Сыртын көр де сырын түй.
Әмірлер еткен астана
Көне дүние сырларын,
Күйзелген жұрттың жырларын
Шалқалай басып жастана –
Жатқандай маған сезілді,
Биледі қиял сезімді,
Мұнарасын ажал көргенде,
Сол мұнара басынан
Сыпырық суық тасынан,
Тасталған жас жан өлгенде
Құйынған қаны сол бір жер
Ұясы болып мұң мен шер,
Жатқандай болды күңіреніп,
"Бақытты заман жандары
Жазықсыз ақпас қандарың
Бізді ұмытпа",- деген бір
Тұрғандай болды үн келіп.
Ол үн қашан өшкелі,
Ол заман қашан кешкелі,
Қасірет күйін арқалап,
Еркіндік заман туғалы,
Зұлмат бұлтын қуғалы,
Бөленіп шаттық бар алап,
Ән шалқытып аспаны,
Жырланып бақыт дастаны
Бөленген қала думанға,
Бөленсін өмір ән-күйге
Әлдиле, шаттық, әлдиле...

---