Өлең, жыр, ақындар

Тұншығу - 1983

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1273
— Ей-й! һей - һей - һей!..
Жан даусыма бұл әлем
Оянбай ма?
Сап-сап басып сезімді — ой алдай ма?
Көнер ем ғой бәріне —
Аласұрған
Мынау титтей жүректі қоям қайда?!
Шарбағында көзімнің жас қамалып,
Бастап кете береді — басқа бағыт.
Тастап алып Зәһардан,
Ыласқа қанып
Отқа оранып соғылам тасқа барып.
Қамалған жас — у болып құмға тамып,
Тас шарбақта тұлпар жыр тұр маталып.
Жырға таңып шындықты жібере алмай,
Ашық күнде ышқынам — жынды атанып.
Тақа мұндай аранға кім айдаған? —
Тас шарбақтың ішінде шыр айналам.
Тулай алмай тұлданам — зәр кісінеп,
Тұл асаудай езуін шұрайлаған...
Қамап алып жан-жақтан аттан салған,
Құтылар күн бар ма екен батпан сордан?
Қан қақырып шарасыз ырылдаймын,
Қасқыр құсап сирағын қақпан шалған.

Ақтарар күн туар ма жырды шерсіз?
Гүл кешер күн болар ма құмды-шөлсіз?
Отырғандай тұтқында сезінемін —
Басым бостан болса да,
Тіл кісенсіз.
Дұшпан кезеп сыртымнан,
Дос атардай,
Жұлынардай жырыммен қоса таңдай.
Тыпырлаймын кеудемді босата алмай,
Тірсегінен ат басқан қошақандай...

06.02.1983. Алматы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мінәжат

  • 0
  • 0

Түйе қомын бесік қылып өсіп едім ат жалында,
Маң даланың кәрлі қара тауларының шатқалында.
Ырылдадым бөлтіріктей талай қыстың қақпанында,
Қызыл аяқ қарды кештім Мешіндердің Ақпанында.

Толық

Гүл мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Құмыр бұлбұл гүлді жырлап бақтағы,
Көмекейін күміспенен қақтады.
Әнге айналды ғұншагүлдің — әппағы,
Гүл қауызы — ғашықтардың қақпаны.

Толық

Қаңға баба

  • 0
  • 0

Айналдым әруағыңнан, Қаңға Баба,
Қарайсың қарагөзбен паң далаға.
Базарың тарқап бастан, дәурен көшкен,
Көшпеген қорымдағы таңба ғана.

Толық

Қарап көріңіз