Жат жерліктер жайлы жыр

Біз ешкімді деп бөлмедік:
"Жат жерлік." —
Жат жерлікке пана бердік, тақ бердік; 
Жат жерлікке қала бердік, ат бердік;
Жат жерлікке тағам бердік, ақ бердік;
Жат жерлікке қалам бердік, бақ бердік;
Жат жерлікке дала бердік дәптер ғып. —
Ана — Жерді "жат" деуді біз жат көрдік.
Олар біздің даламызды жырлады;
Олар біздің қаламызды сырлады;
Олар біздің наламызды тыңдады;
Жүректері сәби - өлең құндағы:
Олар — алты арысымның ұлдары,
Олар — жалқы намысымның құрбаны.
Олар — бізге, біз оған жол көрсеттік,
Мен оларды бөле аламаймын бөлшек қып.
Дала деген менің дархан анамның
Төбелерін бірге емгенбіз емшек қып ...
Ал, мына бір аласуан жат жерлік ...
Әжептарқы көздерінде жатты өрлік.
Ғайбаттап тұр елім менен жерімді —
Әбужаһил — арапшыға тап келдік.
Ғайбаттап тұр бием менен түйемді,
Ғайбаттап тұр Ием менен Киемді.
Ғарыштағы ұлы Күнді боқтаса —
Өртемей ме жұлының мен жүйеңді?!.
Серігі де өзіне сай сұр мерген,
Өзін әлде.., көргендеймін бір жерден. –
Білесің бе - ей, саудыраған сүйекпен
Бұлар, — деді, — алтындарын бір көмген ...
Бейбақтар ғой қой, түйемен бірге өрген . —
Бірақ мұндай ғажайыпты кім көрген!?
Молаларын қазу керек бұлардың! —
Дегеніне қалай шыдап тұрармын?! —
Әйтсе де мен қозғалмадым орнымнан:
Біздің жерде шегі жоқ қой шыдамның ...
Боқтады олар — даламыздың кеңдігін;
Соттады олар — бабамыздың ерлігін;
Мошқады олар — анамыздың өрлігін;
Оттады олар — сөгіп заман теңдігін.
Бірі тұрып, ол да өзінше ойлы адам,
Өкінішін айтты бармақ шайнаған:
— Сорлы дала — қазынаның қоймасы,
— деп күрсінді, — жабайылар жайлаған...
Дейтін - ақ жер:
— Ал алтынды, кір көрге! ...
Бірақ сөзін соза берді кір кеуде.
Құр кіжіндім:
— Жақпаса егер кімдерге,
Боршықтырып кім әкелген бұл жерге?!
... Дөңбекшіді дарбас құмдар атандай,
Мен де өксідім,
Бір ауыз тіл қата алмай.
Шаң боп ұшты топырағы даламның,
Мыналардың табанында жата алмай.
Ауыздарын бұзуға қол бармады...
"Арам қанға қолды былғау ар - дағы". —
Сезімімді ойым сөйтіп алдады.
"Далаң жаман" деп айтқанды ұрғызар,
"Бабаң надан" деген тілді жұлғызар
Жоқ қой, сірә, біздің заңның тармағы!..
Сөздер айтып қашыратын құтымды,
Ниетіме түкірді де құтырды,
Танаулары кернейлетіп түтінді.
... Сәлден кейін таптай салды өкшелер —
"Қазақстан" деп жазылған тұқылды ...

1988 ж. Өзен қаласы.

---