Өлең, жыр, ақындар

Жабайы

  • 17.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1315
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой. Жабайы.
Осы сөзім шықты-ау әнтек анайы...
Абайламай туылса егер Абайы,
Қамшысына түкіреді талайы.
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой. Жабайы.
Өзеуреп тұр өңез аққан самайы,
Қабанбайы, Қарасайы батыр да,
Пақыр сынды плотаны мен шабайы.
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой. Жабайы.
Бұл-дағы бір әңгіме еді пәнайы.
Сүйегінен қаланғанмен қазақтың,
Қазағына пысқырмайды сарайы.
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой. Жабайы.
Көзін ашпас - атқан таңның арайы.
Кесіп қойған басы алтынның үкімін,
Өкшесі — жез, бөкселері — қалайы.
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой. Жабайы.
Тауық терген тары тағдыр-талайы.
Алла берген ырзықты бөле алмай,
Алқынады албан, арғын, адайы...
Ой, Жабайы-ай!
Жабайы ғой, жабайы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кабактағы жыр

  • 0
  • 0

Ақын досым, құйшы шарап, сыраңнан –
Тұншығайық, бір шығайық құмардан.
Көк түтіннің көзге жағып бояуын,
Қақсын қанат — қауырсыны кір арман.

Толық

Таңбалы тас

  • 0
  • 0

Қираған жақпар жыртылған мұқаба сынды,
Алдымнан көне таңбалы кітап ашылды.
Көне таңбаны шоқыған бозторғай дауысы,
Биіктен қалқып түсті де бұтаға сіңді.

Толық

Шамығұлдың шағынуы

  • 0
  • 0

Домбырам менің, боздашы ең ақырғы рет,
Меңіреу мынау дүниеге білдірт дауысыңды.
Торғай ұшса да төбеден тоңатын жүрек
Сөніп барады... білтесі жым-жырт таусылды.

Толық

Қарап көріңіз